muideninfo.nl ingezonden stukken:

Lieve Ouwe Muier

2-maart-2005

Lieve Ouwe Muier,

Bijna twee weken lang heb ik gedacht ‘het zal toch niet’. Hoezo ‘dag keutels’? Daar komt ie wel op terug, hield ik mezelf voor. Totdat ik deze week door Muideninfo met m’n neus op de feiten werd gedrukt. ‘Feest! Vanwege Nieuwe Rubriek: Muider Nieuwtjes‘ kopte de website uit Mijn Favorieten. Muider Nieuwtjes moet de Keutels gaan vervangen? Ja natuurlijk! De mensen kunnen hun ei niet meer kwijt en ons aller Jan Bovenlander vangt dat op middels een nieuwe rubriek. Daar kun je hem natuurlijk geen ongelijk in geven….Maar m’n Keutels dan? Mijn Keutels, hun Keutels, de Keutels van en voor Muiers, de kronieken van onze leefomgeving. Die jarenlange schets van ons milieu in de breedste zin van het woord. De soms kleurrijke aquarellen van observaties van dingen waaraan velen van ons voorbijgaan. De vaak puntig gepointilleerde werkjes over wat velen van ons overkomt. Daarin ben je een meester en daarom werden worden je keutels ook zo ‘gevreten’.

Mij toonden ze in ieder geval steeds weer het breekvlak tussen die kleine dingen om ons heen waarmee we zijn opgegroeid en de almaar groter wordende druk van de groei, waardoor diezelfde kleine dingen het kind van de rekening worden. Die groei die wordt opgelegd door bestuurders die zelf maar niet groot willen worden. Als ik jouw keutels over een zwaan met jongen lees hoef ik m’n ogen niet eens te sluiten om de Singelgracht voor me te zien, en iemand die oprecht verontwaardigd tekeer gaat tegen de belagers van het jonge grut. En verder denk ik met plezier terug aan de avonden dat ik jou wegwijs moest maken op de PC. Iets waar ik in eerste instantie een hard hoofd in had, maar die overgang van de oude vertrouwde typemachine naar het keyboard is toch bijna naadloos verlopen.

Ik twijfel nog steeds of ik je nu omstandig moet gaan bedanken of dat ik al m’n overredingskracht moet aanwenden om je tot andere gedachten te brengen. Ik begrijp natuurlijk heel goed dat je momenteel teleurgesteld bent over de wending die de zaken hebben genomen, dat ben ik zelf ook. Daarom respecteer ik jouw keuze onder dankzegging, maar wel morrend. Maar ik wil je wel onder de aandacht brengen dat je een onrustig gevoel nog steeds kunt wegschrijven door over de Kleine Bonte Specht te keutelen (of was het nou de Grote). Dat je nog steeds rust kunt vinden in het beschrijven van het kleine leed.

Een ding is in ieder geval duidelijk: over politiek schrijven kan zinvol zijn, maar voor de politiek schrijven is nagenoeg zinloos. Andere meningen zijn tegenwoordig per definitie verdacht, dus daar hoef je momenteel geen moeite voor te doen, laat staan wakker van te liggen.

Wat ik echt jammer vind is dat de kronieken niet meer aangevuld worden. De kronieken zoals jij ze zo treffend vastlegde voor het nageslacht, mijn kinderen, jouw kleinkinderen. Dat de veranderingen in onze woonomgeving niet meer zo bijeenvergaard en uitgevent worden. Veranderingen die met de besluiten die onlangs zijn genomen natuurlijk versneld op ons af gaan komen.

Lieve Ouwe Muier ik ga geen druk op je leggen, je voelt zelf het beste wat je kan en wilt. Ik hoop wel dat er nog wat reacties komen zoals die van Anne Sjoerd, want als je die leest weet je in ieder geval waarvoor je het hebt gedaan.

En misschien een heel klein lichtpuntje voor de Muiers, ik zie je tijdens de commissievergaderingen nog aantekeningen maken. Of is dat om af te kicken?

Tot gauw en de groeten van
Jaap Schulp

Naschrift van Ouwe Muier:
Bedankt Jaap. Ja, wat moet ik er verder van zeggen? Ook al gezien de vele hartverwarmende mondelinge reacties in deze geest, die mij de laatste tijd bereikten, ben ik me er van bewust dat er met het verdwijnen van de keutels een stukje Muiden wegvalt, zoals er straks in steeds sneller tempo steeds meer stukjes Muiden weg zullen vallen onder de druk van de enorme bouwbult in de achtertuin van de stad, waar de overgrote meerderheid van de inwoners niets van moet weten, maar die er hoogst waarschijnlijk toch komt omdat een meerderheid van de volksvertegenwoordigers van Muiden het beter meent te weten dan haar kiezers. Mijn boodschap, zoals die jaar in jaar uit verpakt was in de keutels, luidde: ‘Mensen doe dit jezelf en je stadgenoten niet aan’. Nu dit vrijwel zeker vergeefse moeite blijkt te zijn geweest, ben ik niet van plan om door te blijven keutelen. Dan zou ik een verongelijkte ouwe zeurpiet zijn, want om alleen maar met een aantrekkelijke verpakking aan te komen zetten, dat is niks voor mij. Ik trek me terug. Er zijn al genoeg mensen, die beweren dat ze altijd gelijk hebben.

terug naar de inhoudsopgave

U kunt uw bijdrage zenden of opmerkingen kwijt door op de onderstaande envelop te klikken
U belandt dan op ons reactie formulier: