Op dinsdag 9 januari 2007 werd Bart Horseling door loco-burgemeester Dick Spel de ambtsketen van Weesp omgehangen.
Ik moest inwendig lachen toen ik dit bericht las in het Weesper Nieuws. Wie had dat kunnen denken in de jaren zeventig, toen beide bewindslieden nog bezoekers waren van het door velen verguisde jongeren-centrum 't Vosje in Weesp.
't Vosje stond slecht bekend, want er werd geblowd en dat was in die tijd nog lang niet zo algemeen geaccepteerd als nu. Op de scholen voor voortgezet onderwijs werd zelfs gewaarschuwd om niet naar deze poel des verderfs te gaan. Ouders verboden hun kinderen om het jongerencentrum te bezoeken, gemeentebestuurders deden hun best om het ongeregelde zooitje te laten verwijderen. Tevergeefs.
Eind jaren zestig, begin zeventig, zocht een aantal bandjes in Weesp naar een oefenruimte. Ze vonden de oude, leegstaande muloschool aan Achter 't Vosje. De school werd gekraakt en in de loop der jaren ingericht als ontmoetingsruimte voor de jeugd. De alternatieve jeugd welteverstaan. De jeugd met lange haren, oude spijkerbroeken, hippe bloesjes en jurken, die van “underground” muziek hield. Oude bankstellen werden hier opnieuw gebruikt. Je mocht rustig met je schoenen of laarzen op tafel zitten, vrijen met je vriendin in een donker hoekje of de hele avond op één glaasje sinaasappelsap teren.
Er werden popfestivals gehouden op de trimbaan en in de Grote Zaal traden talloze beroemdheden op. Van Galaxy Lin (met Robbie van Leeuwen, ex-Shocking Blue), via Lena Lovich (vriendin Nina Hagen) tot Doe Maar in hun eerste dagen. Er waren films en thema-avonden, politieke bijeenkomsten, ludieke demonstraties en allerlei andere activiteiten. Er werd een blad uitgegeven; De Voszerik. Daaraan leverde ik mijn maandelijkse bijdrage in de rubriek Filosofilosofiets onder het pseudoniem Drs. D. Biel. Ik was actief als redacteur, barkeeper en bestuurslid, zat op vrijdagavond, zaterdagavond, zondagmiddag en zondagavond in het Vosje, beurtelings als bezoeker, barmedewerker of anderszins (concertbezoeker.)
Bart Horseling was vaste bezoeker en vertegenwoordigde de politieke kant van 't Vosje. In die tijd streden Provo's, Kabouters, Krakers, PPR en PSP om de macht in links Nederland. De Generatiekloof was kilometers breed. Alles moest anders. De strijd met het Gemeentehuis werd in zoverre gewonnen dat op den duur het gemeentebestuur het Vosje gedoogde. Er kwamen wel steeds meer regels maar dat had nauwelijks invloed op de onbeperkte openingstijden en het gebruik van stimulerende middelen. Voor de goede orde: Zelf heb ik nooit drugs gebruikt. Dat werd in het Vosje ook gedoogd.
Dick Spel kwam er iets later bij maar was toen ook nadrukkelijk aanwezig. Hij nam het redacteurschap van het Voszerik over toen ik er eind jaren zeventig, begin jaren tachtig de brui aan gaf. Ook hij was toen al politiek bezig. Groen Links bestond nog niet maar zijn sympathieën waren duidelijk. Toen 't Vosje in de jaren tachtig uiteindelijk toch gesloopt werd is er nog een tijdelijk onderkomen geweest in de Pastoor Jansstraat. Vervolgens werd er door enkele trouwe bezoekers nog een geheel nieuw Sociaal Cultureel Activiteitengebouw (SCA) neergezet aan de Papenlaan. Ik was inmiddels afgehaakt, maar in de jaren negentig bloeide de geest van 't Vosje nog enkele jaren weer op in de vorm van Het Depot. Vele bandjes traden op in het SCA-gebouw, de Kleine Prijs van Weesp werd jaarlijks uitgereikt. Ik zat er wekelijks en nam deel aan allerlei activiteiten, werd lid van de jury, schreef wat in het blaadje of hield een lezing over de Tweede Wereldoorlog. Op dichtersavonden trad ik op met mijn eigen poëzie en bij Rock – and –rollfeesten verloor ik mijn bril, die vervolgens direct werd platgestampt.
Toen Het Depot werd gesloten was de geest van 't Vosje voorgoed begraven. We werden ouder, wijzer, dikker en grijzer. Dick Spel ging echt in de politiek en werd raadslid, wethouder en loco-burgemeester.
Bart Horseling werd raadslid en wethouder in Weesp en burgemeester in het Hoge Noorden. Maar Weesp bleef trekken, al was het maar vanwege zijn gezin, dat achterbleef. Zijn hart lag begraven in de bocht van de Vecht, dus solliciteerde hij terecht naar de vacature van laatste burgervader van Wesopa.
Na ruim dertig jaar heeft de gerechtigheid gezegevierd. 't Vosje zit op het pluche. En nu maar hopen dat dit Vosje wel zijn haren maar niet zijn streken heeft verloren. Veel succes Bart.
