|
Mijn vriendin roept me. Ze heeft interessante papieren gevonden, denkt ze. Ik bekijk het blad even en leg het ergens neer om te bewaren. We waden door een papiermassa van zo'n 30 cm hoog. Archiefdozen zijn uit de kasten gehaald en leeg gestrooid over de vloer. Sommige stukken zijn nat en te vies om aan te pakken, maar andere zijn nog droog en redelijk goed bewaard gebleven. We vinden onder anderen lijsten, etiketten, boekhoudzaken, computeruitdraaien en stickers van Muiden Chemie. We verbazen ons over de hoeveelheid en de aard van de vele achtergebleven documenten. Blijkbaar heeft men indertijd niet de moeite genomen om deze papieren te vernietigen. We verzamelen een aantal interessante paperassen en gaan weer naar buiten. De zon en de frisse lucht doen ons goed.
We wandelen verder het verlaten terrein op en zien ontmantelde fabrieksgebouwen, met allerlei buizen en leidingen. De paden zijn vrijwel dichtgegroeid en moeilijk begaanbaar vanwege het natte mos dat het asfalt bedekt. Als we een rondje gemaakt hebben rechts van de ingang zien we opeens twee mannen aan komen lopen. We schrikken even; zijn het bewakers of misschien natuuropzieners? Nee, het blijken gewoon twee jongens te zijn die op internet gelezen hadden dat er verlaten gebouwen te zien waren hier. Zij lopen door naar de ingang en wij gaan kijken waar de overige gebouwen staan. Even later staan we weer voor een hek. Het terrein is maar klein. We gaan linksaf maar moeten vanwege de dichte begroeiing een zijpad nemen. Daar komen we enkele magazijnen tegen. In het ene ligt een berg gele kunststof doppen van zo 'n 10 cm doorsnede. In het andere staan nog enkele roodbruine vaten met etiketten. Ze zijn leeg, maar nog in goede staat. Ik besluit er een mee te nemen om de papieren uit het kantoor in op te bergen. Op een schoolbord staat met een krijtje geschreven wanneer de laatste lading drums is opgeslagen. Verrassend genoeg nog in 1992:
|