Het is alweer een paar weken geleden dat ik wat schreef voor deze rubriek.
Er was genoeg stof voor een volgende aflevering, maar ik had het te druk met andere zaken. Het maken van mijn Muider Maandblad De Sluiz bijvoorbeeld, want dat moest ook hoognodig weer eens uitkomen. De zestiende jaargang alweer. Ik wilde een speciaal nummer maken over de heropening van de Groote Zeesluis, met veel oude ansichten erin. Het was de bedoeling om het blad uit te geven vóór de 1e juli, maar dat lukte helaas niet. Wegens druktechnische problemen kwam het pas ná het feest uit.
De tentoonstelling over de sluis in het Sluishuis op 2 juli moest het dus zonder mijn blad doen, maar er was genoeg te zien op de tafels, want behalve mijn foto's en knipsels van het Historisch Archief Muiden was ook de Historische Kring Stad Muiden aanwezig met oude foto's en krantenartikelen. Bovendien had de Dienst Waterbeheer en Riolering van het Hoogheemraadschap Amstel, Gooi en Vecht, kortweg DWR, eveneens een aantal kaarten, boeken en folders uitgestald.
De opening van de sluis door de dijkgraaf en de burgemeester legde ik vast op vele foto's, zodat er in mijn archief weer wat materiaal opgeborgen kon worden voor de volgende tentoonstelling over de Groote Zeesluis, over enkele tientallen jaren, als het goed is tenminste.
Er waren in het centrum volop kraampjes, bandjes, koren en andere zaken te zien en te horen, want de opening viel samen met de start van het jaarlijkse Spieringfestival. Ik kocht weer stapels boeken, tegeltjes, een petje, een vlag van Amsterdam en andere rommeltjes op de braderie.
In de Amsterdamsestraat bij de Klensput genoot ik van het optreden van de bluesband B-loose, samen met vele vrienden en bekenden, waar onder Karel L. uit Almere. Ondanks dat hij al jaren aan MS lijdt, maakt hij nog altijd rare capriolen met zijn rolstoel. De zanger van de bluesband had een geweldige stem en de gitarist speelde zo strak als een maatpak. Helaas begon het wat te motregenen aan het eind van de dag. Even een sateetje van Kam Shan en dan was het afgelopen.
Om 20.00 uur ging ik op weg naar de volgende activiteit: Een kampvuur op het Schelpenstrand tussen Muiden en Muiderberg. Mijn Muiderbergse vriend Jan de B. had het georganiseerd met enkele anderen samen. Er brandde een stapel planken en er stond en zat een tiental mensen rond het vuur. Jan was blij me te zien, maar hij moest al snel zijn aandacht richten op zijn zoon van 13, die met een stel vrienden een fles sterke drank gekaapt had. Ik raakte in gesprek met de van oorsprong Russische Julia die haar dochtertje alleen had opgevoed. We maakten een afdak tegen de regen van vier stokken en een plastic zeiltje en kropen daar onder om samen brood met aardbeien te eten. Helaas moest zij al vroeg naar huis, maar er arriveerden alweer nieuwe gasten.
De van oorsprong Duitse Sabine met haar dertienjarige dochter en haar ex-man schoven aan bij het kampvuur. Om een uur of elf zijn zij gaan zwemmen, in badpak, gevolgd door een aantal min of meer aangeschoten vrienden die zonder zwemkleding te water gingen. Een stel Amsterdammers verkondigde enthousiast dat zij naar het derde eiland ging zwemmen. Ik raadde het hen af, vanwege de vaargeul die ergens tussen de kust en het eiland loopt en de kennelijke staat van dronkenschap waarin zij zich bevonden. Zij gingen toch. We hoorden een tijdlang niets meer van hen en stonden in dubio of we hulp moesten gaan halen, maar na verloop van tijd kwamen ze vrolijk aanlopen door het ondiepe water. Ze waren er geweest en het was helemaal niet diep daar.
De man verloor bij het aankleden zijn bril en de vrouw durfde het water niet uit te komen omdat ze niet meer wist waar ze haar kleren had gelaten. Ik zocht ze voor haar op met mijn kleine Pampus-zaklantaarntje en vond tegelijk allerlei losrondslingerend geld en sleutels, maar geen bril.
De meeste gasten vertrokken tegen een uur of twaalf. Terwijl de gastheer lag te rollebollen met een dame in het hoge gras hield ik het vuur brandende en ruimde samen met de enige andere nuchtere aanwezige de troep een beetje op. Om half één wilde Jan er ook vandoor, maar hij kon zijn fiets niet meer vinden. Nadat hij mijn fiets drie keer had omgegooid hebben we hem maar in de laatste auto geloodst en thuis gebracht. De volgende dag waren er enkele stukken uit zijn geheugen gewist. Ik vertelde hem hoe hij de laatste uren had doorgebracht. Leve de alcohol.
Mijn moeder ging die nacht naar het toilet en hoorde een vreemd geluid. Er vloog een vleermuis langs haar heen op de trap. Samen met mijn vader heeft ze geprobeerd het beest het huis uit te krijgen, maar dat viel nog niet mee. Die beestjes hebben scherpe tanden en ze kunnen ook nog hondsdolheid overbrengen. In de daaropvolgende nachten kwam de vleermuis (of een ander exemplaar) nog enkele keren terug. Inmiddels is er iemand van de woningbouwvereniging langs geweest die een ventilatiegat op zolder heeft afgedicht. Batman was here.
Ik nam op school afscheid van de GMR, de Gemeenschappelijk Medezeggenschapsraad. Na de zomervakantie ga ik naar een andere school in Diemen, de Octopus. Ik heb 16 jaar op de Venser in Diemen-Zuid gewerkt. Deze openbare basisschool loopt door allerlei oorzaken sterk terug in leerlingenaantal en er moeten mensen weg. De Octopus groeit daarentegen en kan juist mensen gebruiken. Ik was niet aan de beurt, maar ben toch gevraagd of ik interesse had voor eventuele overplaatsing. Men vond dat ik heel geschikt was om in het team van de Octopus te passen. Na rijp beraad besloot ik het er op te wagen. Verandering van spijs doet eten. Ik had de laatste tijd op de Venser niet zoveel trek meer. Het kan geen kwaad om eens iets anders te gaan doen. Ik had groep 6 en krijg groep 5. Niet zo'n groot verschil trouwens. Het zal snel wennen.
Eerst nog wel even de oudergesprekken en de rapporten afmaken natuurlijk. Dat kost me een paar zondagen, die administratie, maar ja; het hoort ook bij je vak.
Op de dag dat vier terroristen zichzelf opbliezen in de Londense city, hoorde ik dat mijn moeder de vorige dag weer gevallen was met haar fiets. Hoewel ik de aanslagen verschrikkelijk vond, maakte ik me meer zorgen over mijn moeder. Ze bleek de volgende dag haar grote teen gebroken te hebben. Vier weken in het gips met haar voet. Een aanslag op de familie dus.
Bij de bibliotheek hield men opruiming. Ik ging expres pas op de laatste dag langs in de Kazerne, want eigenlijk heb ik al veel te veel boeken. Er bleken drie ruimtes vol afgeschreven boeken te zijn. Mijn meegebrachte tas was al gauw te klein voor de 43 boeken die ik apart legde. Ik kon ze niet laten liggen voor die prijs: 1 euro per stuk.
Zeven jaar geleden kreeg ik last van mijn meniscus, toen ik van een berg in buurt van de Noordkaap afdaalde. Ik stopte met voetballen maar de plek bleef kwetsbaar. Afgelopen week had ik erg veel last van mijn knie. Op 1 augustus moet ik naar Gooi Noord. Wellicht volgt er een kijk-operatie. Kaartjes verkrijgbaar aan de kassa.
Bij de herdenking van de val van Srebrenica heb ik mijn blauwe VN-helm nog eens goed bekeken. Het is een fraai model, dat ik kocht op de Verzamelaarsbeurs, twee jaar geleden. Wie weet wat die helm allemaal heeft meegemaakt? Hij hangt nu tussen andere militaria aan de wand.
Willem Zevering werd in Spanje in zijn vakantie opgenomen in het ziekenhuis. Hij bleek niet alleen galstenen te hebben, maar ook een ernstige ziekte. Zijn terugkeer naar huis heeft een heleboel voeten in de aarde, vanwege ziekenhuisbacteriën en quarantaine. Sterkte Willem.
Donderdag voelde ik me ook niet erg lekker. Ik bleef een dagje ziek thuis, maar raakte mijn huissleutels kwijt toen ik af wilde sluiten voor een boodschap. Na een wanhopige zoektocht leende ik mijn reservesleutels bij de buurvrouw. Later herinnerde ik me hoe ik de sleutels had opgeborgen in het zakje van mijn schort, nadat de KPN mijn adsl-kennismakingspakket had gebracht onder het eten. Binnenkort kan ik dus ook snel internetten.
Marjan, de vrouw van Fred Winnubst, overleed in de nacht van vrijdag op zaterdag 16 juli. Ze was al jaren ziek, maar haar toestand ging plotseling snel achteruit deze week. Namens de Nee-meermin en alle bekenden wens ik Fred veel sterkte met het verwerken van dit verlies.
Gisteren tenslotte, maakte ik een "Siem-timental journey" met Siem Rozendaal en Rinus van Rijsbergen, langs allerlei plaatsen die herinnerden aan de oorlogsjaren in Muiden. We keken bij de boerderij van Oudshoorn, de spoorbrug bij Weesp, de Noordpolder waar de dropping was geweest en op Pampus. In september is er op het eiland een speciale Claude Murray-maand, ter herinnering aan de Amerikaanse piloot die hier in de oorlog terechtkwam. Volgende keer meer.
