Vanavond, maandag 24 januari 2005, bezocht ik de informatieavond over de A6-A9 in de City of Wesopa in Weesp.
Op de avond in Muiden, donderdag de dertiende van deze maand, zat ik in Engeland. Ik kon mijn ogen niet geloven, toen ik begin januari las dat het oude plan om de A6 en de A9 met elkaar te verbinden weer uit de kast gehaald werd. Al in 1978 heb ik mee gedaan aan een demonstratieve fietstocht om het Naardermeer, tegen de aanleg van een dergelijke snelweg. Voor alle duidelijkheid: De A6 is de snelweg die vanuit Zuidelijk Flevoland naar het knooppunt Muiderberg loopt en daar aansluit op de A1. De A9 is de snelweg die vanuit Amstelveen door Amsterdam Zuidoost loopt en via de A1 ook bij Muiderberg uitkomt. Men wil nu een heel stuk afsnijden door een nieuwe snelweg aan te leggen, vanaf het knooppunt Holendrecht, dwars door het Gein, de Aetsveltsepolder, en de Keverdijksepolder naar Muiderberg en Almere. Dit allemaal omdat de mensen uit Almere beter Schiphol moeten kunnen bereiken en andersom.
Schiphol ontwikkelt zich zo als een landschappelijk kankergezwel, dat niet alleen de lucht boven West-Nederland vergiftigt met kerosinedampen, de wijde omgeving terroriseert met geluidsoverlast, de horizon domineert met haar architectuur en infrastructuur, dat agrarische gemeenschappen opslokt en vernietigd, maar ook als de bron van immer groeiende behoefte aan betere verbindingen. Met alle gevolgen van dien. De Heilige Mobiliteit, waar we allemaal aanhangers van zijn, vraagt steeds meer offers. Zolang we immers met ons allen vliegreizen naar alle uithoeken van de wereld blijven maken, zolang we met ons allen miljoenen auto's blijven kopen en gebruiken, zolang we het normaal blijven vinden dat wonen en werken vele kilometers ver uit elkaar liggen, zolang we ons dus blijven gedragen zoals we al vele jaren doen, moeten we niet raar opkijken dat er op een dag blijkt dat de lucht in Nederland tot de sterkst vervuilde ter wereld behoort. We moeten dan ook niet verbaasd zijn als op een dag die handige snelweg waarmee we overal naar toe gaan door onze eigen mooie achtertuin gaat lopen. We moeten als we consequent zijn niet klagen over vliegtuiglawaai en geluidsoverlast van het verkeer, als we daar zelf net zo hard aan mee doen, wanneer het ons uitkomt. Wat geeft je het recht om te zeuren over de files als je welbewust uren rijden van je werk gaat wonen? Als je het openbaar vervoer systematisch belachelijk maakt of wegbezuinigt, degradeert tot een vervoermiddel voor bejaarden en scholieren, maar zelf nauwelijks weet hoe een strippenkaart werkt? Waarom maak je je druk om het Gein, de Aetsveltsepolder en het Naardermeer, maar je stelt wel voor om een snelweg door het IJmeer aan te leggen? Is dat soms geen natuur?
Er waren zoveel belangstellenden voor de extra, ingelaste, informatieavond in Weesp, dat ik om 19.15 uur met nog dertig pechvogels voor een gesloten deur kwam. Er mocht niemand meer bij van de brandweer. Na 20 minuten wachten werden we wel in de Foyer gelaten, zodat er koffie en bezwaarschriften konden worden uitgedeeld. Er kwam zelfs een nette meneer van Rijkswaterstaat naar boven om uitleg te geven over de plannen. Al gauw werd zijn betoog onderbroken door de tegenstanders die allerlei lastige vragen stelden. Om kwart voor negen kon ik alsnog de grote zaal beneden betreden. Het was er bloedheet en de stemming was geladen. De een na de andere vraag werd afgevuurd op het drietal deskundigen van Rijkswaterstaat. Een meisje met een hoofddoekje bracht de draadloze microfoon gedienstig rond. Zelf stond ik te ver achteraan om nog aan de beurt te komen. Tussen de mensenmassa ontwaardde ik ook voormalig Rooie Gerrit Portengen, die klein en stilletjes stond te luisteren. De voorkeur van veel Weespers voor een weg door het IJmeer in plaats van langs het Naardermeer stemde ook hem droevig. Ik vrees dat beide wegen er zullen komen; zowel de verbinding A6-A9, als een weg door het IJmeer naar de Gaasperdamerweg. Om 22.00 uur fietste ik naar huis in het maanlicht, over de Langeweg. Een geelverlichte slang reed door de Keverdijksepolder naar Almere. Daarna keerde de rust weer onder de sterrenhemel.
