Je kunt pas een jaaroverzicht maken als het jaar echt voorbij is,
dus neem ik een zeker risico door op 30 december al achter mijn computer te gaan zitten. Wat kan er morgen allemaal nog gebeuren? Je weet het niet en dat is maar goed ook. De ramp in Zuid-oost Azië is zo onvoorstelbaar groot, dat zelfs achteraf de omvang nog niet te bepalen is. Het dodencijfer stijgt maar door. Om 15.00 uur meldt de radio dat het opnieuw met 20.000 is gestegen, tot 120.000 slachtoffers. Bij een dergelijke catastrofe schieten woorden te kort en wordt al het andere irrelevant. Toch gaat het leven overal elders op de aarde gewoon door. Mensen maken zich op voor de jaarwisseling, doen nog gauw wat boodschappen en koesteren zich in het gezelschap van familie, vrienden of de televisie, terwijl ze vol afschuw het nieuws tot zich nemen. Menigeen staat, al dan niet geholpen door de media, even stil bij het afgelopen jaar.
Het sneeuwde in Muiden op 1 januari. Ik kwam de hele dag de deur niet uit en sprak niemand, zelfs niet telefonisch. Werkend aan mijn Sluiz-jaarboek bracht ik de dag door. Koortsig en met hoofdpijn maakte ik me zorgen over mijn gezondheid in verband met de reis naar Indonesië die over slechts 5 dagen begon. De volgende dag kreeg ik van dokter Smit een anti-bioticum en een sterke neusspray voorgeschreven. Dat hielp. Ik knapte langzaam maar zeker op en kon zoals gepland vertrekken naar de "Gordel van smaragd." Op het kleine kleurige computerscherm in de passagiersruimte van het vliegtuig kon ik de Indische Oceaan en alle nu getroffen landen daaromheen onder me voorbij zien trekken. Op een dag zat ik in de bus op Java naast een commando die net terug was uit Atjeh. Hij vertelde me dat hij met verlof naar huis ging, nadat hij de afgelopen maanden had gevochten tegen de rebellen in het noordwesten van Sumatra. We zongen samen vrolijk "Hey Jude" van the Beatles.
Op 6 februari keerde ik gebruind, tevreden en gezond terug op Schiphol. De gevreesde vliegtuigongelukken, terroristische aanslagen, vulkaanuitbarstingen, aardbevingen, overstromingen, wervelstormen, voedselvergiftigingen, tropische ziekten, oplichterijen, berovingen en andere ongemakken waren beperkt gebleven tot een geschaafd scheenbeen en enkele afzetterijen. In Muiden bleek mijn mede-nee-meerman Fred W. een licht hart-infarct gekregen te hebben, maar dat viel gelukkig erg mee achteraf. Het boek van Henk van Ginkel over het rijke verleden van Vestingstad Muiden lag al op me te wachten. Van het geld dat ik nog over had (oorspronkelijk zou ik twee weken langer op reis gegaan zijn), kocht ik een nieuwe Gazellefiets en een nieuwe laptop computer van HP. Daar kon ik het voorlopig mee doen. Ik had een berg achterstallige post, tijdschriften en kranten te verwerken.
De kwestie KNSF/Bloemendalerpolder beheerste natuurlijk het hele jaar de politieke agenda in Muiden. Ik bezocht vele raads- en commissievergaderingen, sprak in en luisterde naar de beraadslagingen. Absoluut dieptepunt was uiteraard de avond waarop de mislukte loting plaatsvond voor de nieuwe wethouders. Desondanks was er geleidelijk aan een kentering te bespeuren in de houding van politiek Muiden. Nu de oude wethouders van het toneel verdwenen waren (nou ja; niet geheel) was er ruimte voor andere acteurs in het treurspel over de toekomst van Muiden. Ook de dinosaurus Meijdam verdween traag naar de achtergrond.
Ondertussen verliet burgemeester Smith als een echte kapitein het zinkende schip nog niet, maar hield de boel drijvende tot zijn opvolgster het straks van hem overneemt. Haar dubbele achternaam (Worm – de Moel) is nou niet echt een aansprekende titel voor een burgemeester, maar misschien moeten we daar nog even aan wennen. We hebben in het verre verleden ook een burgemeester G. Coninck Westenberg gehad, die van 5 juli 1887 tot en met 25 augustus 1899 in Muiden werkzaam was. Hij kreeg bij zijn afscheid een schitterend gekalligrafeerd boek aangeboden van de dankbare burgerij. Wat de heer Smith krijgt is nog een groot vraagteken (een straat in Nieuw-Muiden, een borstbeeld met ambstketen of een lichtreclame tijdens de verlichte ijsbaan, als het daar ooit nog weer van komt met dit klimaat).
Het Muiderslot bracht ook een boek uit met prachtige illustraties en een beschrijving van het rijke verleden. De ambitieuze plannen voor de bouw van een nieuw poorthuis konden weer de ijskast in, wegens onoverkomelijke eisen van het Hoogheemraadschap aan de waterkerende voorzieningen die men moest aanbrengen. Men kapte van pure frustratie de 50 jaar oude pruimenboomgaard om en begon met modder te smijten. Inmiddels is dat ook allang voorbij.
De naam van fotograaf Ibelings werd in Muiderberg afgestoft toen er in april een schietpartij plaatsvond op de Brink tussen een verwarde jongen en enkele Marokkaanse bezoekers van het dorp. Menigeen moest denken aan de getergde fotograaf die op 8 september 1933 zijn revolver leegknalde in de raadszaal van Muiden. De 53-jarige I.J. Ibelings maakte toen vier slachtoffers, waaronder burgemeester de Raadt. Drie van hen raakten min of meer ernstig gewond; de vierde, wethouder H.Veth, overleed later. Ibelings werd ontoerekeningsvatbaar verklaard en in een psychiatrische inrichting opgesloten. Zijn grafsteen ligt nog ergens in een hoekje bij de Kerk aan Zee. Het Marokkaanse slachtoffer van de recente schietpartij was er in april ook niet best aan toe, maar bleef leven. De dader is later gepakt in Israel.
Je kunt nog zo je best doen om mensen iets bij te brengen, maar vaak is het vergeefse moeite. Neem nou de tentoonstelling die het Historisch Archief Muiden in het gemeentehuis van Muiden organiseerde eind april/begin mei. Het verhaal van de bemanning van de Halifax-bommenwerper die in 1943 neerstortte in de Noordpolder werd uitgebreid verteld en voorzien van brokstukken van het vliegtuig uitgestald in vitrines. Maar wat stond er in de huis-aan-huisfolder van het COF? "Op 4 mei dodenherdenking bij het graf van de onbekende soldaat."
De Jozefschool kreeg eindelijk de langverwachte noodlokalen, ondanks tandengeknars van enkele verstokte tegenstanders van fatsoenlijk basisonderwijs. De Weesper schoolmeester Frank van de Gender kon met veel moeite al zijn spullen in zo'n klein lokaaltje stouwen, maar moest vervolgens zelf op zoek naar vervangende woonruimte vanwege privé-problemen.
De Kruitfabriek ging definitief dicht op 27 mei. Om te voorkomen dat de productie ooit weer gestart kon worden werd al snel met de sloop van de gebouwen begonnen. Het liefst had men ook meteen het hele bos plat gegooid, maar dat was een stap te ver. Eerst moet er meer duidelijkheid komen over de financiële kant van de zaak. Bovendien is het de vraag of er nog "duizend bommen en granaten" liggen en wie die eventueel op gaan ruimen. Wethouder Mackay waakt over ons en ons erfgoed, dus we kunnen rustig vuurwerk af gaan steken.
Er stierven vele bekende en minder bekende Muidenaren. De begrafenis van Bas van Diest sr. in augustus was een gedenkwaardige gebeurtenis. Een traditionele uitvaartmis en een lange rouwstoet naar de kleine Katholieke begraafplaats maakten indruk op alle aanwezigen.
Wie als vrij-gezellige inwoner van Muiden in aanmerking wilde komen voor een (andere) huurwoning had keus uit drie mogelijkheden: A. reageren op de advertenties in het Vechtjournaal en vervolgens hopen dat je een keer aan de beurt bent, nadat de andere 245 gegadigden de woning hebben afgewezen. B. Een frauduleus samenlevingscontract opstellen en doen alsof je gaat samenwonen met een dame of heer van je keuze. Na aanvaarding van de aangeboden woning kun je na een tijdje weer uit elkaar gaan. C. Persoonlijk naar het kantoor van de Woningbouw gaan en verkondigen dat je daar komt slapen, omdat je geen andere kennissen hebt. Je koopt een slaapzak bij Blokker en gaat vervolgens op de grond liggen. Gegarandeerd dat je dan in "no-time" een al twee jaar leegstaande woning in de Weesperstraat krijgt. Het helpt wel als je 1.95 lang ben en ruim 100 kilo weegt.
Verder was en is de restauratie van de Groote (met twee oo's) Zeesluis nog volop aan de gang. In de afgelopen dagen is er volgens mijn waarneming weinig of niets gedaan. Bij de Schulpen is een stuk van het bordes waar jaarlijks Sinterklaas door de burgemeester ontvangen wordt, weggehakt. Een triest gezicht. Eigenlijk voor iedere rechtgeaarde Muidenaar regelrechte heiligschennis. Er zullen wel nieuwe stenen komen, maar toch, het is niet meer wat het geweest is. Als straks op 30 april Annemarie W. de M. het sein geeft na de reclame op Radio Noord-Holland om de vlag te hijsen, is er geen Juliana meer om te feliciteren, geen Jan Melis of Anton Vrolijks om de vlag plechtig te ontvouwen, geen Karel Wiegert om de burgers toe te spreken. Het wordt allemaal anders. En toch…
Muiden zal Muiden blijven, de massale woningbouw op het KNSF-terrein gaat niet door, het oude pand van Pronk in de Sluisstraat zal stralend herrijzen, de Bloemendalerpolder blijft bij het Groene Hart horen, de files op de A1 zullen op 4 mei tijdens de 60e Dodenherdenking 2 minuten stilgezet worden, het Muiderslot laat oude Muiers gewoon naar binnen glippen, de politiek in Muiden wordt weer geloofwaardig en de website van Jan Bovenlander wordt uitgeroepen tot het medium van het jaar. Enkele oud-wethouders gaan alsnog met vervroegd pensioen en het betaald parkeersysteem wordt geheel afgeschaft. De tol wordt weer ingevoerd bij alle bruggen in Muiden en alleen inwoners zijn vrijgesteld. Het Muizenfort wordt door de Stichting Herstelling omgetoverd in een Waterliniemuseum en de kanonremise op de Ton Kootsingel doet dienst als tijdelijke VVV. De hangjongeren krijgen het leegstaande politiebureau bij de brandweerkazerne, op voorwaarde dat de brandweer er twee keer per jaar mag oefenen. Cor de Wit mag eindelijk zijn droomhuis bouwen en Ad van der Vliet besluit om alvast een archeologische opgraving te laten doen op zijn terrein. Hij vindt een schat van de oude heer Schouten en gaat vervolgens op wereldreis.
Een ouwe Muier op een woonboot krijgt vrijstelling van belasting en excuses van DWR voor de gemaakte fouten. Hij ontvangt een lintje van de nieuwe burgemeester voor zijn 10.000e keutel en wordt uitgeroepen tot ereburger. Uit dankbaarheid geeft hij een rondje voor de hele zaak bij Ome Ko. Dat was het jaaroverzicht. We zullen zien wat er van terecht komt - Guus Kroon
