Mensen die denken dat demonstreren toch niet helpt en thuis blijven en mensen die denken dat je het in ieder geval kunt proberen. Ik behoor tot die laatste groep. Van jongs af aan heb ik altijd geloofd in een betere wereld, een maakbare samenleving, zo u wilt. Verbeter de wereld en begin met zelf het goede voorbeeld te geven. Verwacht alleen van anderen wat je ook van jezelf verwachten kunt. Waar geen wil is, is de weg van de minste weerstand. Kortom; je kunt alleen kritiek geven als je zelf ook eerst moeite gedaan hebt om iets te bereiken. Demonstreren dus.
In het begin van de jaren zeventig werd de populaire piratenzender Radio Veronica verboden door de regering. Samen met mijn oudste broer en een vriend nam ik de trein naar het Malieveld in Den Haag en genoot van een gratis popconcert van de Golden Earring en oa the Cats (die uitgefloten werden.) Het heeft Veronica aan een A-status geholpen een tijdje later.
Toen ik in 1976 in militaire dienst zat deed ik mee aan een demonstratie van de VVDM, de soldatenvakbond, tegen de verplichte inhouding van huisvesting en voeding. "IHV weg ermee!" was de leus. Er was een manifestatie in Amersfoort en Bots speelde de populaire hit (Wat zullen we drinken?)"Zeven dagen lang." Een groot succes. De IHV werd kort daarna afgeschaft. Mijn volgende demonstratie was ergens aan het eind van de jaren zeventig, toen er plannen waren om een snelweg aan te leggen langs het Naardermeer. Ik had een bakfiets en deed mee met een demonstratieve fietstocht rond het Natuurmonument. Samen met Theo Vrolijks en Johan van Dijk uit Muiden woonde ik de manifestatie bij op het grasveld bij het station in Weesp. Ook een demonstratie tegen de Volkstelling herinner ik me daar gezien te hebben. Er heeft nog jaren op de muur gestaan: Volkstelling nee! Toen ik op de Pedagogische Akademie in Amsterdam zat, ben ik op een dag naar Den Haag gefietst om er te demonstreren tegen de bezuinigingsplannen van minister Pais van onderwijs. Na vele uren fietsen kwam ik aan op het Malieveld, demonstreerde een uurtje en fietste toen weer terug door de eindeloze Haarlemmermeer. Ook deed ik met mijn bakfiets mee met "Amsterdam fietst" dat pleitte voor Autoloze Zondagen en het Witte Fietsenplan van de provo's. In de jaren tachtig werd er veel gedemonstreerd. In 1981 was ik op het Museumplein in Amsterdam, waar 400.000 mensen protesteerden tegen de plaatsing van kruisraketten in Woensdrecht. Twee jaar later deden we het nog eens groter over in Den Haag, waar 500.000 mensen zich op het Malieveld verzamelden. Ik deed mee aan demonstraties tegen Deetman van onderwijs, tegen de uitbuiting van de Derde Wereld, door een aktie op het Binnenhof van de Hongerstichting, protesteerde tegen kernenergie bij de centrale in Dodewaard ("Dodewaard gaat dicht!") en reisde zelfs naar Duitsland om mee te doen aan de grote demonstratie tegen de snelle kweekreaktor in Kalkar. Gehelmde ME wachtte ons op maar aan knokpartijen heb ik nooit meegedaan. In de modder van Almelo bezocht ik het punkers-protestfestival "Doe wat!" In de Tweede Kamer woonde ik de protestbijeenkomst bij van het Voormalig Verzet tegen het pensioen van de weduwe Rost van Tonningen, in november 1986. In die tijd was er ook een demonstratie tegen de Kruitfabriek in Muiden, die illegaal kruit had geleverd aan de oorlogvoerende partijen in Iran/Irak. Als een van de weinige Muidenaren liep ik mee met de demonstratie op het Kruitpad. Er waren vele spandoeken en politiebegeleiding.
CDA-raadslid Dick Schulp wilde in 1987 een nieuw stadhuis laten bouwen op het Muizenfort in Muiden en daarvoor de achterkant laten slopen. Ik richtte aktiegroep "De Muy" op en hield een protestbijeenkomst in De Mol. Een paar jaar later kwam Schulp met het plan om aan het Ravelijnspad een nieuw gemeentehuis te bouwen. Dat leidde tot de oprichting van de groep Verontruste Burgers. Het plan ging niet door. De groep werd een Stichting. Onder de naam Behoud Vesting Muiden demonstreerden we oa tegen de bouw van IJburg in Amsterdam en voor een goede toegangsregeling van het Muiderslot. Dat was in de jaren negentig. In 2003 werden de plannen van het Muider college van b. en w. met het KNSF-terrein bekend. Als reaktie daarop richtte ik samen met Fred Winnubst aktiegroep De Nee-meemin op. Een handtekeningenaktie leverde ruim 1300 reacties op en zette de politiek in Muiden op zijn kop.
En gisteren was er dus een demonstratie in Amsterdam, tegen het beleid van het kabinet Balkenende. Als onderwijzer betaal ik al jaren extra pensioenpremie, in de hoop dat ik op mijn 61e of 63e met pensioen mag straks. Maar met de nieuwste plannen van minister de Geus kan ik dat wel vergeten. Dus stapte ik om tien uur op de fiets en reed naar Weesp. Samen met de Muidenaren Jack en Thijs H. en Cor S. nam ik de trein naar Amsterdam en wandelde naar de Dam. Daar, bij de demonstratie van "Keer het tij", zag ik oa de hr. Verburg van het Kruitpad en Ab de Wit in een wit overhemd ("Ja, er zijn ook mensen die moeten werken!") Een zogenaamde "Gothic"groep, in zwarte kleding en veel donkere make-up, kwam in een zwijgende processie aangelopen, met op een stok het (nagemaakte) bloederige hoofd van J.P. Balkenende gespietst. SP-jongeren gehuld in witte vlaggen stonden rondjes te draaien en een meisje in een gehaakte sprei verkocht rode buttons met koppen van ministers. Bots speelde als in de jaren zeventig het nummer "Zeven dagen lang" en de sfeer was even goed als het weer; prachtig. Cor en ik liepen met de stroom demonstranten mee via de Raadhuisstraat en de Rozengracht naar de Nassaukade. Bij het Vondelpark maakten we even een omweg. Op enkele plaatsen langs de route stonden op elektronische borden waarschuwingen: "Het Museumplein is vol, ga er niet heen voor uw eigen veiligheid." Wij liepen echter gewoon door. Voor het fraaie Concertgebouw liep het helemaal vast. Ik nam afscheid van Cor en liep achter het gebouw om. De schrijfster Mies Bouwhuis liep precies de andere kant op. Er was nog ruimte genoeg aan die kant. Ik zocht een plekje tegen een lantaarnpaal en at mijn meegebrachte brood op. Een oudere heer uit Hilversum haalde herinneringen op aan de grote demonstratie tegen kernwapens in 1981. Hij had nog altijd het stoffen tasje van Opland, met het vrouwtje dat de raket een schop gaf, voor zijn boodschappen. Ik worstelde me wat meer naar voren zodat ik de sprekers kon verstaan. Ondertussen werd ik overladen met folders, dropjes en andere attributen: Een kartonnen zwaaihand, een actielied en stickers van de FNV. Op een folder van de Internationale Socialisten stond een foto van Balkenende die als Saddam Hoessein van zijn sokkel getrokken werd. De toespraak van Lodewijk de Waal was het hoogtepunt. Hij sprak over 250.000 mensen en stelde retorische vragen aan de massa, zoals burgemeester Smith ook vaak pleegt te doen bij de Sinterklaasintocht. "Willen jullie de vakbond of de regering? Wie is het eens met de Geus?" en meer van dat soort vragen. Ik maakte foto's van de mensen om me heen en wandelde om 14.45 uur terug naar het station. Het regende toen ik een ijsje haalde bij Van de Linde op de Nieuwendijk en de politie zette de ingang van het Centraal Station af. Ik had geen zin om in de meute door de nauwe doorgang geperst te worden en liep nog een eind om, over een brug ten oosten van het station. Om 16.05 uur zat ik in de trein naar Weesp. Deze vertrok even later afgeladen naar Amersfoort.
Sommige mensen zouden er nog uren over doen om thuis te komen. Twee meisjes moesten naar Assen. Om 17.00 uur at ik een harinkje bij Dirk en vertelde over mijn ervaringen. De demonstratie zat erop. Het journaal sprak van een groot succes voor de vakbonden. Nu maar afwachten of het ook allemaal nog wat uitmaakt. Ik heb mijn best gedaan. GK
