aflevering 98 van 27 september 2004, reisverslag deel 7
Reisverslag uit Italië
Op donderdag 29 juli 2004 laadde ik 's morgens vroeg mijn mobiele telefoon op en stopte na het ontbijt de stenen van de Vesuvius in mijn rugzak. Mijn bagage gaf ik af op het station van Napels en opgewekt zette ik koers naar het Museo Archeologico Nazionale. Via Neapolis, de oude Romeinse binnenstad, liep ik naar het mooie oude museum, waar de schatten van het uitgegraven Pompeii worden bewaard. Ik zag prachtige marmeren standbeelden van o.a. Hercules en de beroemde "Farnese Bull", mozaieks in hele kleine steentjes, de 'geheime erotische kamer' met veel fallussen en getekende afbeeldingen van naakte mensen, plus waar ik eigenlijk voor kwam; de muurschilderingen. Prachtige kleuren en scherpe lijnen, na zo'n 2000 jaar nog. Tien minuten voor mijn trein vertrok was ik terug op het Piazza Garibaldi. Ik vond een mooie plek in een hoekje van een coupé en bracht daar twee uur door op weg naar mijn volgende halte. Om half 4 stapte ik uit in Cassino, een stadje op 100 kilometer ten zuiden van Rome. Op zoek naar een hotel kwam ik terecht op een camping aan de overkant van het spoor, aan de rand van een voormalig kuuroord. Ik probeerde de oude mensen bij de receptie uit te leggen dat ik een hotel zocht, want ik had geen tent bij me. Een jonge vrouw die Engels sprak kwam langs fietsen en wees me de weg. Tien minuten later had ik een kamer in hotel Alba. Zittend op mijn balkon zag ik hoe de overbuurman zijn tuinafval verbrandde en de rook over de staat dreef, langs de berghelling. Om een uur of zes kreeg ik trek en besloot voor het eten een bezoek te brengen aan de Ierse Miriam, die mij de weg had gewezen. Ze stond met haar man Robert, haar zoontje Simon en dochtertje Zara op de camping Varroniane. Ik werd hartelijk ontvangen en na een kop thee rondgeleid langs de bronnen met ijskoud en kristalhelder water. Het oord was ooit een grote trekpleister voor toeristen, maar na het bombardement in 1944 was het nooit meer de oude geworden. Cassino was namelijk in de Tweede Wereldoorlog het toneel van een zes maanden durende veldslag die 250.000 doden kostte. Van januari tot juni werd er vreselijk gevochten tussen de Duitsers, die de zogenaamde Gustavlinie ten koste van alles wilde behouden, en de Geallieerden die probeerden een doorbraak te forceren. De berg bij het plaatsje Cassino beheerste het Liri-dal en vormde zo de sleutel tot de toegangsweg naar Rome. De Monte Cassino werd verdedigd door het XIVe pantserkorps en fanatieke Fallschirmjäger. De een na de andere aanval werd ondernomen door Amerikanen, Polen, Nieuw -Zeelanders, Britten en Indiërs, Gurka's uit Nepal en Marokkaanse bergsoldaten. Eindelijk, na vier grote aanvallen en het bombarderen van de middeleeuwse abdij op de top van de berg, werd de taaie Duitse tegenstand bedwongen. Kort daarop vond de invasie in Normandië plaats en verplaatste de aandacht van de wereld zich naar Frankrijk. Het strijd in Italië werd daardoor op de achtergrond gedrongen. Het "Stalingrad"van West-Europa is na de oorlog herbouwd en ook de abdij is hersteld.
Ik stond de volgende dag vroeg op en bedwong na ruim twee uur stevig doorwandelen in de hete zon de steile berg. Het nonnenklooster halverwege de helling werd nog steeds gerestaureerd. Ergens dicht bij de top zag ik de Poolse begraafplaats liggen. Er was nog maar weinig tijd over voor de laatste bus terug ging naar het dal, dus maakte ik snel wat foto's op de binnenplaats van de abdij en kocht een DVD over het klooster in de souvenierswinkel. De kerk en de crypte waren indrukwekkend. Het uitzicht uit de bus was schitterend. Ik stapte uit bij het station van Cassino en zwierf nog wat door de stad voordat ik mijn rugzak ophaalde bij het hotel. Onderweg ontmoette ik Pieter uit Polen, die op de fiets op reis was. Ik wees hem de camping en stapte toen op de trein naar Rome. - GK
