'DE DIGITALE SLUIZ'

Aflevering 2: Bericht uit Semarang

aflevering 77 van 20-februari-2004

De Muidenaar Guus Kroon reisde van 6 januari t/m 6 februari 2004 rond in Indonesie en bezocht Java en Bali. In een reeks berichten doet hij verslag van zijn belevenissen en ervaringen.

Bericht uit Semarang, woensdag 14 januari 2004

Beste familie en vrienden

Op dit moment bevind ik mij in het internetcafe in Semarang, aan het Simpang Lima-plein. Precies een week geleden kwam ik aan in Indonesie. Het is een enerverende week geworden, met een overweldigend aantal indrukken, waarvan overwegend positieve. Het aanpassen aan het klimaat, (warm)de taal, (moeilijk) de mensen, (heel anders) de mentaliteit, (totaal anders) en duizend andere dingen, waaronder het geld natuurlijk, vergde en vergt de nodige moeite, maar na een week ben ik zover dat ik kan zeggen; ik red me wel .

Enkele hoogtepunten uit deze eerste week wil ik jullie niet onthouden: Het bezoek aan het Monas, het Nationaal Monument, met de 132m hoge pilaar en uitzicht over Jakarta, een rondleiding door Sunda Kelapa Harbour, met houten schoeners die het regenwoud van Kalimantan in planken gezaagd op de kade afleveren (zie foto hiernaast), een wandeling door de Chinese wijk, met zowel armoede als stank, als een schitterende tempel met meer wierook dan in alle roomse kerken.

Ik reisde per bus naar Carita, aan de Westkust van Java en logeerde in een soort bungalowparkje. Mooi strand en een heerlijke massage met cocosolie door een Sundanese dame (getrouwd), ontbijt met nasi goring om 6.15 uur in de morgen, een bananenspin van zo'n 10 cm doorsnede in de badkamer, mandi met lekker fris water (uit het zelfde bakje waar ik de spin in ving), een opwindende en dure excursie per motorboot naar Anak Krakatau, het in 1928 boven water gekomen vulkaaneiland, dat nog steeds actief is, een uitputtende klimpartij in het mulle lavazand, maar een schitterend uitzicht dat alles goed maakt, ook de pijn in mijn rug en mijn stuitje van het stuiteren op de golven door het zitten op een harde plank terwijl de 40 pk buitenboordmotor volop brult. De busreis terug naar Jakarta was nog een grotere opgave, door 4x overstappen met alle bagage, de hitte en de files in Jakarta. Ik logeerde in een goedkoop pension (slechts een stuiptrekkende kakkerlak), in Jalan Jaksa en nam de trein naar Semarang de volgende middag. Heel Indonesie is eigenlijk een grote vuilnisbelt, want iedereen gooit overal alles neer, maar heel Indonesie is ook een grote markt, want overal, op straat (alle voetpaden, voor zover begaanbaar) staan vol met stalletjes, maar ook de bussen en de treinen worden bij elke stop en (dat zijn er vele) gevuld met talloze handelaren, muzikanten, bedelaars en andere mensen die allemaal op die ene westerling afkomen met het idée dat hij alleen voor hen aanwezig is. Altijd blijven lachen, zou Bassie zeggen, dat is inderdaad het beste. Soms kun je iets gebruiken, maar meestal moet je "nee" verkopen, tot grote teleurstelling van de aangesprokene. Vermoeiend is het wel af en toe. Je kunt geen moment even voor jezelf iets doen of stilstaan op straat, of er komt al weer iemand op je af om te vragen of je wilt meerijden in een taxi, baj-jaj (= een bromtaxi), achterop een brommer, (ocek) of hier in Semarang in een betcak (fietstaxi). Soeharto heeft ze in het centrum van Jakarta allemaal laten oppakken en in de haven dumpen (de betcaks dus). Hoewel ik een fietsliefhebber ben, kan ik me daar nu wel iets bij voorstellen. De rust hier in het internetcafe is weldadig, de airco ook trouwens. Daar zal ik straks wel de rekening voor krijgen. Mijn plannen voor morgen zijn: Erebegraafplaats Nederlandse miltairen bezoeken, bus nemen naar Salatiga en dan door naar Yogyakarta. Alles gaat dus goed, ik ben gezond (wel wat afgevallen denk ik) en ik heb genoeg geld (over). Tot zover dit bericht uit Semarang.

Veel liefs en de groeten van Guus.

terug naar het overzicht

U kunt uw bijdrage zenden of opmerkingen kwijt door op de onderstaande envelop te klikken
U belandt dan op ons reactie formulier: