Mal Muye zal mal Muye blijven en altijd en eeuwig blijven kijven.
aflevering 66 van 22 september 2003
De ochtenddauw trok langzaam op boven het weiland achter de Werven.
Schapen zweefden zonder poten boven de nevel. De zon brak even later door en zette alles in een oranje gloed.
Ik fietste naar mijn werk in Diemen en zag de kastanjes weer als vanouds op het wegdek liggen. Hoe lang nog, dacht ik. Hoe lang nog zal het hier zo zijn? Al dat groen, die bomen, de trekvaart, de relatieve rust en ruimte. Volgens het gemeenteblad zijn er (in) de afgelopen decennia in Muiden 1000 woningen gebouwd. Hoeveel decennia ik ook terug ga, ik kom nog lang niet aan die duizend. Zouden ze soms de Buitendijken ook meerekenen? Wat maakt de weilanden bij Mariahoeve zoveel waardevoller dan de weilanden aan de westkant van de bebouwde kom? Ik zou het liefst alles groen laten, maar waarom is het ene gebied "agrarisch van bijzondere betekenis voor natuur, landschap en bodem" en het andere niet? Vragen en antwoorden die weer nieuwe vragen oproepen. De mogelijkheid wordt opengehouden om hoogbouw op het KNSF-terrein te realiseren, maar het kan natuurlijk ook best dat men 40 woningen voor Pygmeeën bouwt op 1 hectare. De plannen voor een aquaduct zijn nu van de baan, staat er verder nog in het gemeenteblad. En landgoederen zijn geen woningen, zei wethouder Schulp, dus de kleine zwanen kunnen opgelucht ademhalen in de Bloemendaler-polder. Totdat de Weespers naar het Halfje komen om hun rechten op te eisen. Vroeger riepen ze al "Mal Muye" en dat zal wel altijd zo blijven, zolang dit stadje bestuurd wordt door de drie musketiers-wethouders met het motto: "Eén voor alles, alles voor ons." GK
