'DE DIGITALE SLUIZ'

Gedicht

aflevering 61 van 1 augustus 2003

Onsterfelijk

In het bos, daar bij de snelweg, tussen bomen en geraas
Rusten doden, duizend doden, Muider doden op hun plaats

En hun namen staan geschreven op de stenen, groot en klein
Oude namen, nieuwe namen, namen die onleesbaar zijn

Bij de graven horen mensen, met gezichten en een stem
Denkend aan hen sta 'k te peinzen, mijn gedachten op de rem

Plotseling zie ik hen voor me, iemand spreekt me lachend aan
En een ander schudt mijn hand, vraagt hoe gaat het met je baan

Allemaal willen ze met me praten, over vroeger en hun tijd
Maar ik moet me echt beperken, anders raak ik alles kwijt

Familieleden, vrienden, buren, andere mensen, veel te veel
Roepen naar me en ze zwaaien, een oorverdovend luid geheel

Duizelig zoek ik naar een bankje, langzaam keert de stilte weer
Vogels zingen, auto's brommen, de gebruikelijke sfeer

Kijkend naar de vele graven weet ik; één ding blijft bestaan
Als de herinnering nog blijft leven, is men niet echt dood gegaan

Guus Kroon, 1 augustus 2003.

terug naar het overzicht

U kunt uw bijdrage zenden of opmerkingen kwijt door op de onderstaande envelop te klikken
U belandt dan op ons reactie formulier: