Gisteren hield ik een dia-presentatie voor twee Muider families, in een zaaltje in Muiderberg. Waarom ze dit niet in Muiden deden doet er niet echt toe. Ik vermoed uit praktische overwegingen, omdat een dergelijk zaaltje in Muiden niet voorhanden was. Hoe dan ook mijn dia’s en het verhaal erbij over de Hollandse Waterlinie vielen in de smaak. Ik maakte met de naar schatting 40 aanwezigen een denkbeeldige fietstocht van Muiden, via Weesp en Naarden naar Muiderberg. Er werd aandachtig geluisterd. Men toe stelde iemand een vraag of er werd instemmend geroepen als er een moment van herkenning was. Na afloop sprak ik met een van de organisatoren van de familiebijeenkomst. Hij vertelde me dat het de eerste keer was dat men op deze manier bij elkaar kwam. De reden was dat men elkaar vaak alleen nog maar op begrafenissen en dergelijke sprak en dat er behoefte was om elkaar eens op een andere manier te ontmoeten. Hijzelf hield zich al jaren bezig met de genealogie van de familie en had zodoende een overzicht van de familierelaties. Samen met nog enkele familieleden had hij deze middag georganiseerd. Ik vertelde hem dat ik zelf ook al een tijd rondliep met een dergelijk plan. Ruim een jaar geleden sprak ik enkele neven en nichten na de begrafenis van een oom. We wilden graag een reünie houden, met alle familieleden van mijn moeders kant. Ondanks goede voornemens is het er nog niet van gekomen. Zelf regelde ik in het verleden tot twee maal toe een reünie van neven en nichten, maar het komt altijd op dezelfde mensen neer. Hoe dan ook; de bijeenkomst in Muiderberg was zeer geslaagd. Ik zag enkele oude bekenden waarvan ik niet eens wist dat ze nog in leven waren. Ook werd ik aangesproken door mensen die mij nog herkenden, maar die in eerste instantie volslagen vreemden voor mij waren. Soms waren ze al lang geleden uit Muiden vertrokken. Een man had ruim 70 jaar lang in Muiden gewoond, was weduwnaar geworden en vijf jaar geleden naar Zwolle verhuisd. Hij gaf niets meer om Muiden, zei hij, maar kon wel helemaal lyrisch worden van de frisse "zeelucht" in Muiden. Dat was het enige waar hij naar terug verlangde. Om vijf uur nam ik hartelijk afscheid van de families en werd met de spullen netjes door een neef thuisgebracht. ‘s Avonds zat ik in de Mol en sprak met iemand die niet in Muiden geboren is. Hij had het over een Muidenaar waar hij laatst mee in de clinch gelegen had. Ik waarschuwde hem op te passen met beledigingen aan het adres van de man, omdat het nog verre familie van mij was. Voor buitenstaanders is het vaak niet te doorgronden hoe de familierelaties in elkaar steken. Dat kan wel eens tot pijnlijke of bizarre consequenties leiden. Op een verjaardagsfeest begon een gast omstandig te vertellen over de niet zo fraaie bijnaam van een Muidenaar, tot hij er subtiel op gewezen werd dat het hier om vader van de man naast hem ging. Sommige van de bijnamen vroeger waren ronduit beledigend, maar anderen werden wel door de drager zelf gebruikt. Vooral de grote families in Muiden zijn wijd vertakt en met elkaar vervlochten. De VOMM vaart er wel bij, tijdens het famiiezaalvoetbaltoernooi in de RCM-sporthal. Andere families zijn bijna verdwenen, terwijl ze toch generaties lang hun stempel drukten op het leven in Muiden. Volgens de bijbel stammen we allemaal af van Adam en Eva. Recent DNA-onderzoek bevestigt de theorie dat we in zekere zin allen min of meer familie van elkaar zijn. Er blijkt maar een handvol oervaders en oermoeders te zijn, waar we genetisch uit zijn voort gekomen. In Muiden wonen tegenwoordig nog maar weinig mensen die hier geboren en getogen zijn. Enkele families kunnen nog bogen op een stamboom van vele generaties terug. De moraal: ‘t Is niet mijn broer, maar toch een zoon van mijn vader; rara wie ben ik? - GK
