en liep met de doos van een kubieke meter ingeklemd tussen het stuur van mijn leenfiets en het zadel, van de Maxis naar mijn huis aan het eind van de Herengracht. Ik sjouwde het ding naar mijn slaapkamer en sloot hem aan. Met veel moeite lukte het me om wijs te worden uit de tientallen knopjes van de afstandbediening. Ik genoot van de ene DVD die ik had; U2 in concert. Een nieuw tijdperk was voor mij aangebroken. In gedachten ging ik terug naar mijn eerste transistorradiootje dat ik kreeg voor Sinterklaas toen ik tien was. In het hetzelfde jaar, 1966, kreeg ik mijn eerste singeltje: "Pinball wizard" van the Who. Mijn eerste elpee was "Brainbox" van de gelijknamige Nederlandse groep met Jan Akkerman, Kaz Lux en andere grootheden. Dat jaar, 1970 en die plaat waren het begin van een enorme verzameling geluidsdragers. In 1974, toen ik van school kwam en ging werken, had ik zo'n dertig elpees. Binnen een jaar waren het er driehonderd, want van mijn salaris kocht ik vaak 5 of 6 elpees tegelijk. Ik had op de Sociale Verzekeringsbank op de Apollolaan, waar ik werkte als 'schrijver-a' de bijnaam "Kopo-di-plato" gekregen omdat ik altijd in mijn middagpauze heen en weer liep naar de platenzaak in de Scheldestraat en dan met armen vol elpees terug kwam. In 1979 en 1980 had ik zeshonderd elpees. Ik verkocht er vierhonderd omdat ik geld nodig had voor een lange wandeltocht naar Engeland en Frankrijk. Mijn broer Willem kocht omstreeks 1974 een cassetterecorder, waarmee we samen op vakantie gingen en doldwaze opnamen maakten in jeugdherbergen, op de camping in Valkenburg en andere plaatsen. Ook namen we vele bandjes op met muziek van vrienden. Mijn eerste videobanden kocht ik in 1984, toen ik de serie "Bericht van de Tweede Wereldoorlog" aanschafte. Op Betamax, want dat was een handig systeem en klein formaat. Bovendien had onze hele familie voor dit systeem gekozen, zodat we onderling banden konden uitwisselen. In 1990 schakelde iedereen over op VHS. Ik kocht voor mijn gekregen verjaardagsgeld plus nog wat spaarcenten een Sony minidiscrecorder en gebruikte deze onder andere voor opnamen bij reportages van Radio Space. Er zaten slechts twee schijfjes bij die ik elke keer wiste of overnam op cassettebandjes. In 1990 kocht ik ook mijn eerste cd-speler. Een midi-setje met pick-up, radio, cassettedeck en cd. Het eerste schijfje dat ik kocht was een verzameling hoogtepunten van Wagner. Zeven jaar later schafte ik een laptopcomputer aan en ging floppys gebruiken. Weer wat later kocht ik ook cd-roms.
Nu heb ik dus ook een DVD-speler. Naast singles, elpees, cassettebandjes, Betamaxvideo-banden, VHS-videobanden, compactdiscs en cd-roms kan ik nu dan ook muziek zien en beluisteren in super-digitale kwaliteit. Het is natuurlijk allemaal prachtig en ik ben er ook heel blij mee, maar niets kan ook maar enigszins in de schaduw staan van de opwinding en de blijdschap die ik voelde toen ik, vier maanden na Sinterklaas, eindelijk op 22 april 1966 mijn eerste transistorradiootje kreeg. Het leren tasje was totaal kaal gesleten en gescheurd toen ik het radiootje na jaren intensief gebruik heb weggegooid. Dat zal nu niet meer zo gauw gebeuren, hoewel ik altijd erg zuinig ben op mijn spullen.
