dat een studie doet naar hoe de Muidenaren nu aankijken tegen het Muiderslot. Ze wilde van mij graag weten of ik specifieke ervaringen of verhalen had met betrekking tot het slot. Ik keek eens uit mijn raam en zag de westertoren van het Muiderslot. Vervolgens ben ik gaan graven in mijn herinneringen en tot de volgende opsomming gekomen:
Als jongetje van een jaar of acht mocht ik met mijn twee broers (de derde was nog te klein) een keer mee met de toenmalige slotbeheerder Evert Oosterbroek. Hij liet ons het hele kasteel zien, van onder tot boven. Samen met mijn vader, die Evert kende van "de muziek" (ze waren beiden lid van Crescendo) mochten we komen op plaatsen die normaal voor het publiek gesloten blijven. Op allerlei zolders, in kamers en torens keken we rond. Ik herinner me een nest torenvalken en veel spinnenwebben. Hoogtepunt van deze privé-rondleiding was de verkleedpartij in de wapenzaal, waarbij wij getooid met echte helmen alledrie een wapen mochten vasthouden. Mijn broers kregen een knots en een hamer en ik mocht met een levensgroot zwaard poseren voor de camera van Oosterbroek. De dia-afdruk die ik vele jaren later kreeg is een van mijn dierbaarste foto's.
Niet veel later werden we met onze hele schoolklas gevraagd te figureren in een film van de in die tijd bekende Nederlandse regisseur Louis van Gasteren. Hij nam een film op waarvan ik de titel altijd heb onthouden: "Er gaat geen vliegtuig naar Zagreb." We moesten met ons allen in de kamer boven de toegangspoort van het Muiderslot angstig in elkaar duiken als we een teken kregen. Er was een namaak plafond gemaakt dat omlaag gedraaid kon worden. Aan het plafond zaten allemaal lange scherpe punten van hout. Het moest een middeleeuwse martelkamer voorstellen. We waren zogenaamd een klas die een rondleiding kreeg, waarbij het plafond omlaag werd gedraaid. Het moest een paar keer over en iedere keer waren we minder bang voor de nepmartelkamer. Ik heb nooit gehoord of de film in de bioscoop terecht gekomen is, maar ik zou hem graag nog eens zien.
Op zondag gingen mijn ouders altijd met ons wandelen. We liepen dan vaak over de Herengracht, waar je nog de stenen trap had bij de Schulpen. Daarnaast waren twee schuine kanten waar je van af kon glijden. Ik kon het meestal niet laten om met mijn zondagse kleren toch even snel naar beneden te gaan. Ook bij het Muiderslot, waar toen nog geen poorthuis was, moest ik even klimmen op de dikke stenen muren bij de toegangsweg. Je moest uitkijken voor het prikkeldraad, want eigenlijk mocht het niet. Er liep een graspaadje achter langs de muur en we kwamen vele bekenden tegen.
In mijn jeugd lag er een half gezonken botter in het riet bij de Peperbus. Wij zwommen er als jongens vanuit de jachthaven naar toe en gingen er zonnen of op ontdekkingstocht.
In de winter van 1963 stak ik met mijn vader lopend de haven over en ging kijken naar de Nationale Schaatskampioenschappen op de Vest achter het Muiderslot. Wil van Wees uit Muiden deed ook mee en werd als beste Muidense eervol 9e.
Toen ik vijftien jaar was zag ik op een dag een hele grote groep motorrijders aankomen. Ze reden de Herengracht op en stopten bij het Muiderslot. Het bleken allemaal Harley Davidsons te zijn. Een schitterend gezicht. Ik was meteen helemaal weg van de zware ronkende motoren met hun brede sturen, leren zweefzadels en het stoere imago van de berijders. Ik nam me voor om later ook een Harley te kopen. Ze keken een poos rond bij en in het slot. Ik wachtte net zolang tot ze weer vertrokken. Een machtig gezicht en een nog mooier geluid. Op mijn achttiende heb ik een tijdje een Matchless motorfiets gehad, met een proefrijbewijs. Pas vele jaren later haalde ik mijn motorrijbewijs en kocht een 500 cc Honda met waterkoeling. Geen Harley helaas. Intussen ben ik weer gaan fietsen.
De jaren gingen voorbij. Ik ging van school, werkte op kantoor, ging in dienst, zwaaide af, solliciteerde en kwam uiteindelijk op de Pedagogische Akademie terecht. Er was weinig werk in het onderwijs. Mijn klasgenote Joke de Boer ging na de PA op het Muiderslot werken. Ik bezocht haar een paar keer en maakte een rondleiding mee. Zelf solliciteerde ik in die tijd ook nog een keer op het slot, maar ze hadden niemand meer nodig.
Ab Schulp zijn vader werkte er en Piet Buitenweg, meneer Geuzenbroek, Ton Koot en meneer Heuff, Jan Groos regelde het verkeer en later kwam Dick Schulp er wonen.
Wim Zaal schreef een gedicht over graaf Floris en Jan de Beus maakte de illustratie.
In 1996 haalde ik samen met de Stichting Behoud Vesting Muiden 1036 handtekeningen op om te protesteren tegen de nieuwe toegangsregeling die Muidenaren verplichtte voortaan te betalen voor een wandeling om het Muiderslot. Er kwam een kortingspas.
In februari 1997 was er een fakkeloptocht tegen Ijburg, die eindigde bij het Muiderslot. Zelf speelde ik op 15 maart van dat jaar op het slotplein de rol van Floris V die, compleet met langharig pruik en zwaard, uit zijn dood was opgestaan en burgemeester Patijn van Amsterdam een kopje kleiner wilde maken. Een groot succes, maar Ijburg kwam er toch.
Ik liep diverse keren mee met de Muiderslotloop, die begon en eindigde bij het slot.
De lampionoptochten van het COF, die rond het Muiderslot gingen en eindigden op het slotplein met chocolademelk en een herinneringsbeker bezocht ik elk jaar trouw.
Bij de Hardzeildagen en de Sloepenrace stond ik vele malen op de wallen van het slot te kijken en foto's te maken van het spektakel op het water.
Ook zat ik dikwijls op het bankje dat dokter Luitse terugschonk aan de burgerij die hem bij zijn afscheid als huisarts een geldbedrag had gegeven. Het bankje staat bij de Peperbus en je hebt daar een schitterend uitzicht op het Ijmeer en de haven.
De Historische Kring Stad Muiden en DWR hebben een aantal jaren achter elkaar de uit 1852 daterende holle sluisbeer bij het Muiderslot op Open Monumentendag opengesteld. Ik gaf er uitleg en organiseerde het geheel, hing vlaggetjes op en ontving gasten.
In 2001 werd er een aflevering van "Weg van de snelweg" over de Hollandse Waterlinie opgenomen in Muiden. Ik werd gefilmd bij het Muiderslot, de Peperbus en in een roeiboot in de haven bij het Muiderslot, terwijl ik vertelde over de lokale geschiedenis.
Op 14 mei 2001 werd in de Ridderzaal van het Muiderslot de visie "Muiden, parel van het Ijsselmeer" gepresenteerd. Een ambitieus project van een aantal TU Delftstudenten, die grote plannen hadden met Muiden. Ik gaf hen wat historische achtergrondinformatie en mocht zodoende aanwezig zijn bij de presentatie. Burgemeester Smith schoot uit zijn slof wegens een opmerking over de veiligheid van de Kruitfabriek door een van de studenten.
Op de website Muideninfo maakte ik een ironisch bedoelde opmerking over de toegang tot het Muiderslot. Als je lang moest wachten voor de kassa kon je net zo goed gewoon door het hekje links lopen en gratis rondkijken. De nieuwe directrice, T. Hilgers, kon het niet waarderen. Ze was niet meer geďnteresseerd in een gesprek met mij en BVM.
Jammer, want ik zou ik nog wel even door kunnen gaan; over mijn verzameling oude prenten en ansichten van het Muiderslot, de talloze foto's die ik er maakte, de gesloopte gebouwen A en B en vele andere zaken. Duidelijk is, hoop ik, dat het Muiderslot mij na aan het hart ligt. Of dat omgekeerd ook zo is betwijfel ik soms . Muiden kan niet zonder het Muiderslot, maar andersom kan ook het Muiderslot niet zonder Muiden. Misschien kan dit verhaal er toe bijdragen dat men dit beseft bij de leiding van ons aller kasteel, het Muider-slot.
