Ook dit jaar zal er geen kerstbomenverbranding zijn in Muiden
- noch op andere plaatsen in de regio. De milieuwetgeving die eerder al hèt vuurwerkhoogtepunt van Muiden verbood – het afsteken van de meterslange slingers bij restaurant Kam Shan – maakte enkele jaren terug ook een einde aan de traditie van de kerstbomenverbranding. Nu ben ik een milieubewust mens en overtuigd van de noodzaak om ons milieu te beschermen tegen de voortdurende aantasting die wij met ons allen dagelijks veroorzaken, maar toch…
In de jaren zestig sleepten we als jongetjes van een jaar of tien spontaan de op straat gevonden kerstbomen aan een touw naar het toen braakliggende terrein buiten de Amsterdamsepoort. Ongeveer op de plek waar nu de brandweerkazerne staat staken we de kerstbomen met behulp van meegebrachte oude kranten en de voor een cent per doosje bij Van den Berg gekochte lucifers aan. Dikke pret natuurlijk. Af en toe deden we er ook een zogenaamde 'rookbom' bij: Een stuk pvc-buis met daarin een bosje sterretjes vastgemaakt met een elastiekje. Het brandende plastic zorgde voor een verstikkende, giftige rook. Er kon weinig gebeuren, maar het mocht niet natuurlijk. Om dit te voorkomen begon de brandweer, die toen nog in de Zeestraat huisde, zelf een kerstbomenverbranding te organiseren. Iedereen werd opgeroepen alle kerstbomen na nieuwjaar naar het fort bij de dijk te brengen. Daar werd de berg dan door de brandweer vakkundig in de fik gestoken. In het zand dat daar toen nog lag kon dat zonder gevaar en er was ruimte genoeg voor de toeschouwers, die elkaar meteen nog even gelukkig nieuwjaar konden wensen.
In 1974 groef de genie de Westbatterij uit het zand en men moest een andere locatie zoeken voor de kerstbomenverbranding. Achter de Welkoop, in de hoek van de schans bij de Naarderpoort, waar men later een nieuw gemeentehuis wilde bouwen, vond men een geschikte plaats. Het publiek genoot van de hoogoplaaiende vlammen en de brandweer kon zich uitleven door olie op het vuur te gooien. Maar ook hier kon het op den duur niet meer, want er kwam een parkeerplaats en er kwamen huizen.
De laatste plek was aan het begin van de Schapenkaai. De bomen werden op een grote hoop gegooid en rijkelijk van brandstof voorzien. Met een grote plof ontstak men dan het vuur, zodat het publiek dat te dichtbij stond angstig achteruit deinsde. Je voelde de hitte op je gezicht en je zag de gloeiende dennennaalden wegdwarrelen met de wind, de polder in. In de winter van 1996 moest de brandweer grote wakken hakken in het decimeters dikke ijs van de Vest bij de polderbrug, om zo aan voldoende bluswater te kunnen komen. Ouders stonden met hun kinderen te genieten van de aanblik van het vuur, want laten we eerlijk zijn; wie houdt daar nu niet van? Ik in ieder geval wel en velen met mij. Daarom vind ik het nog steeds jammer dat deze traditie is verdwenen. De bomen moeten nu in de versnipperaar.
Het is ook zo hypocriet, omdat dagelijks miljoenen auto's de atmosfeer verpesten, centrales en fabrieken hun CO2 en zwavel de lucht in zenden, talloze vliegtuigen heen en weer gaan en kerosine verbranden, wereldwijd duizenden hectaren bos wordt vernietigd en verbrand, maar die éne keer per jaar dat er een traditionele kerstbomenverbranding plaats vindt mag het niet vanwege het milieu. Wat mij betreft mag deze milieuwet in de versnipperaar.
