Er woedt een veldslag in mijn voorhoofd, de strijd is onbeslist.
Het is de eindstrijd van een lange oorlog, die begon op zaterdagavond 2 november j.l. Ik had aan het eind van de pier gekeken naar de roeisloepen en het was een mooie dag geweest. Niets wees erop dat er een virus bij mij naar binnen was gedrongen, maar 's avonds sloeg de hoofdpijn toe. Een gloeiende koorts stak op en maakte dat ik niet meer naar de Mol ging en vroeg in bed kroop.
De volgende dag had ik nog steeds hoofdpijn en ook keelpijn. Ik voelde me grieperig maar maakte toch nog een wandeling via de Vechtbrug. 's Maandags ging ik wel werken, want mijn duo-partner was de marathon van New York aan het lopen, dus moest ik groep 6 gewoon zelf les geven. Ik pakte me goed in met pet en sjaal en fietste naar Diemen. Het ging redelijk . Aan het eind van de dag was er nog een moeilijk gesprek met de vader van L. Ik was om kwart over 5 thuis. Op dinsdag bleek mijn paralel-collega van de andere groep 6 ziek te zijn. 's Morgens was er een invalster, maar 's middag heb ik de twee groepen 6 samen les gegeven. Ik bleef bij een collega eten, want 's avonds was er een sollicitatiegesprek met de nieuwe locatiedirecteur. Om 10 voor 11 kwam ik uitgeput thuis.
Op woensdag gaf ik opnieuw twee groepen les in één lokaal en 's middags was ik uren bezig met het opruimen van alles, het provisorisch nakijken en het voorbereiden van de volgende dag. Op donderdag werd de groep van mijn collega door mij verdeeld. Alle collega' s en kinderen kregen een lijstje met de namen van wie, wat, waar. 's Middags kwamen ze weer om twee uur bij mij met hun stoelen en werden er twee spreekbeurten gehouden. Als toegift volgde een plenaire teamvergadering, met vele zware onderwerpen en discussies, die duurde tot tien voor zes. Ik zat met een natte zakdoek tegen mijn voorhoofd, dat gloeide van de koorts en had barstende hoofdpijn. 's Avonds belde mijn zieke collega dat ze vrijdag weer wilde beginnen. Dat kwam goed uit, want dan kon ik me gerust ziek melden. Deze dag bracht ik niet door in bed, maar ik probeerde me wel wat te ontspannen. Ik deed wat administratie en las de kranten. Op zaterdag voelde ik me iets beter. Ik haalde vis bij Dirk en ging 's avond naar de film in Hilversum: Red Dragon. Zondag kwam ik de deur niet uit. Het regende de hele dag. Ik werkte aan mijn nieuwe Kalenda en typte de notulen van de bouwvergadering. Mijn hoofd leek wat tot rust te komen. Ik voelde me 's maandags nog niet echt beter, maar wilde mijn te-ruggekeerde collega-zij-instroomster even bijpraten na haar afwezigheid. Van mijn ICT-taak kwam niet zoveel terecht. De hoofdpijn kwam in de loop van de dag terug. Op dinsdag had ik ADV dus bleef ik thuis zonder schuldgevoelens. Ik bracht de Kalenda naar de drukkerij in Weesp, met de bus en lopend naar het industrieterrein. 's Avonds typte ik aflevering 16 van de Digitale Sluiz; 4 pagina' s korte berichten. Op woensdag werkte ik wel en hield nog een presentatie in de Omval voor honderd collega's. Op donderdag kreeg ik een aanvaring met een collega die al anderhalf jaar met ziekte verlof was en toch dacht dat hij onmisbaar was. De werkzaamheden hielden me tot half 6 op school. Ik nam de hele week de bus, die juist nu vanaf de Rijksweg vertrok bij de slagboom. Ik haalde eten bij Kam Shan en verslikte me. Op vrijdag bleek de nieuwe directeur de baan geaccepteerd te hebben. Ik gaf een hele reeks toetsen en werkte ondanks opkomende hoofdpijn tot 4 uur. In het weekend ging het redelijk, maar op maandag ben ik toch maar even naar de dokter geweest voor anti-bioticum. Mijn bloeddruk was ook wat hoog. De dokter zei dat ik me wat moet ontspannen. Ik doe mijn best.
Morgen meld ik me ziek.
