Het lijk van Pim Fortuyn is gebalsemd voor de eeuwigheid
Maar de lijst van Pim Fortuyn wordt ontbonden door de tijd
GK
Nieuw Nederland (2)
"Zeg maar jij tegen mij, ik heb een hekel aan u." Aan die uitspraak van een voetbal-teamgenoot jaren geleden moest ik denken bij het lezen van het bericht in de krant over de vraag of kinderen nog "u" zeggen tegen leraren en ouders tegenwoordig. In het Nederland van nu zeggen steeds minder mensen "U" en dat is jammer, vind ik. Want "u" zeggen is een kwestie van respect hebben voor andere mensen. Voor ouderen, maar ook voor onbekenden, leraren, politieagenten, conducteurs en dergelijke. Het is ook belangrijk om duidelijkheid te geven in de verhouding die je onderling hebt. Door jezelf nederig op te stellen, maak je jezelf open en kwetsbaar en dat geeft de ander de mogelijkheid je gemakkelijker te benaderen. Daardoor kunnen we prettiger met elkaar samenleven en dat geeft rust en vrede. Ook voor kinderen is het beter om hen "U" te leren zeggen, want dat is eerlijker tegenover hen. Een kind moet namelijk leren dat wij wel allemaal gelijkwaardig zijn maar niet allemaal gelijk. Een ouder heeft per definitie omdat hij of zij ouder is een andere positie en is nu eenmaal niet hetzelfde als een vriendje of vriendinnetje. Ook voor leraren geldt dat een kind moet weten dat de juf of de meester niet zomaar de een of andere figuur is die je toevallig tegenkomt, maar dat deze mensen hem of haar iets willen leren en dat je hen daarom moet respecteren.
Natuurlijk kun je beleefd "jij" zeggen en onbeleefd "u" maar in de meeste gevallen klinkt "u" toch een stuk vriendelijker en beter, vooral als er conflicten zijn. Het is dus de hoogste tijd voor alle opvoeders in Nederland om weer "u" te laten zeggen, in het belang van iedereen.
