Aflevering 6, 15 september 2002, een aflevering van de rubriek 'Mal Muye'
Het is zondagmiddag 15 september 2002 en het is prachtig weer. Ik ben klaar met mijn nakijkwerk voor school en besluit nog even een wandelingetje te maken. Het is druk op de schans langs de Ton Kootsingel. Toeristen lopen nog richting het Muiderslot, terwijl anderen al op de terugweg zijn. Ik kijk even naar de vorderingen bij de bouw van de zes luxe appartementen achter de voormalige Openbare School op de Ossenmarkt. De derde verdieping begint zich nu ook af te tekenen, door middel van de geplaatste schuine balken.
Aan het eind van de schans steek ik het Vestingplein over en vervolg mijn wandeling bij de Naarderpoort. In plaats van over het Ravelijnsplein en het Ravelijnspad loop ik weer eens via het zogenaamde "Stille Weggetje". Het is nu een schelpenpad maar in 1928 liep hier de autosnelweg van Amsterdam naar Amersfoort. Spontaan besluit ik op de eerste zaterdag van de volgende maand een historische rondwandeling te organiseren, die begint op de Sluisbrug en vervolgens via de Amsterdamsepoortbrug en het "Singeltje" (de Weesperweg) naar de Vechtbrug gaat en dan oversteekt naar het Stille Weggetje. Zo liep indertijd de omleidingsroute om Muiden, via een houten noodbrug. Men vermeed hiermee vooral de tol.
Inmiddels ben ik aangekomen bij de Keetpoortbrug en zie hoe een passerende fietser drie jongens aanspreekt die aan de kaapstanders van de zojuist gerestaureerde sluis staan te draaien. Ze hebben de oostelijke houten sluisdeuren opengedraaid. Ik zeg, staand op de brug bij de gevaarlijke leuning: "Ja, ik zou ze maar weer gauw dichtdraaien. Dit is geen kinderspeelgoed. Die sluis is net gerestaureerd!" Ondertussen is er een echtpaar aan komen lopen dat zwijgend staat toe te kijken. De jongens proberen de sluisdeuren weer dicht te draaien, maar het gaat moeizaam. Een gaat er aan de balk hangen en probeert deze langs de kaapstander te trekken. Ik zeg: " Jullie moeten er ook vanaf blijven, dit is niet bedoeld om mee te spelen. De jongens, een jaar of tien oud, zeggen niets, maar opeens spreekt de vrouw van het echtpaar mij aan. "Meneer, waar bemoeit u zich mee? Wat zegt u allemaal tegen die jongens?" "Ik zeg dat ze van die sluis af moeten blijven mevrouw. Zijn het soms uw kinderen, dan mag u er zelf wel eens op letten. Deze sluis is de afgelopen maanden helemaal opgeknapt en ze moeten er gewoon vanaf blijven." "Ja hoor meneer, gaat u hier maar fijn de hele dag op- letten en iedereen de les lezen als u niets beters te doen hebt. Kom mee jongens!"
Het stel loopt weg en de jongens lopen met hen mee. Perplex blijf ik even staan kijken voordat ik hen een verwensing achterna roep. Het is zondagmiddag, kwart voor vier. De zon schijnt maar ik heb opeens gloeiend de pest in. Stompzinnig toeristenvee!
