terug naar het overzicht
Wie is voor de poen en tegen het groen?
Uit het VARA magazine editie 14, 2004
door Midas Dekker
Het schuimbeest. Hier volgt een waarschuwing voor het Nederlandse volk. Neem van nu af de uiterste voorzichtigheid in acht bij de omgang met en het stemmen op de politieke partij GroenLinks. Er zitten gevaarlijke elementen bij. Momenteel maken deze oevers van de Vecht onveilig, tussen het Naardermeer en Het Muiderslot, op een van de mooiste plekjes, plaatselijk bekend als de Groene Punt. Hier, midden in het oude stadje Weesp, groeien bomen en struiken nog omdat ze er zin in hebben, niet omdat het van planologen of plantsoenendiensten moet. Een prachtige treurwilg is er druk bezig zijn eerste lenteblaadjes te fabrieken, een mevrouw laat er haar hondje uit, een aalscholver wiekt voorbij. Voorlangs neuzelt het riviertje, achterlangs gaat de Groene Punt over in de Stelling van Amsterdam, een romantische reeks oude forten die op de lijst van het Werelderfgoed prijkt. Het is een plekje om altijd zo te blijven.
Zo denkende Weespers erover. En de bootjes die langs varen. Zelfs de plaatselijke VVD moet er niet aan denken dat hier ooit huizen komen. Dat de CDA er wel wil bouwen zal niemand verbazen, die verkopen hun oude moer nog als de prijs maar christelijk is, maar met de VVD aan je groene zijde leek de Groene Punt veilig. Tot het bij de keus voor groen houden of huizen bouwen in de gemeenteraad op stemmen aan kwam. Wie was voor de poen en tegen het groen? GroenLinks. Weespers die op deze partij hadden gestemd, trekken zich de haren uit het hoofd. Hebben zij hun geliefde plekje aan oplichtershanden toevertrouwd? Vanwaar dit kiezersbedrog?
Niet om die paar huizen. Sinds rijk en provincie een paar honderd meter verderop een hele polder hebben opgeofferd voor het zoveelste Vinex-paradijsje, met duizenden woningen, zit niemand meer om een kruimel bouwgrond te springen. Het is alleen om geld te doen. Nog voor de beer was geschoten, had de gemeente de verwachte opbrengst van de grond al in de begrotingen opgenomen en als de gemeente de grond niet verkoopt, kloppen de boeken niet meer; U en ik zouden daar niet wakker van liggen, maar voor de boekhouder zijnde boeken heilig. En wie is hier de opperboekhouder? Dat is groenlinkser Dick Spel, kersverse wethouder van financiën. Omdat hij liever de werkelijkheid aan zijn boeken aanpast dan zijn boeken aan de werkelijkheid, verkwanselt hij zijn groene principes voor wat duiten en de raadsfractie moet daaraan meedoen van de partij. Wonderen daargelaten valt op 15 april het doek.
Moet heel het Nederlandse volk van deze lokale bijzonderheden weten? Ja, dat moet het. Voor ons stadje in de Groene Punt naar verhouding even belangrijk als het Vondelpark voor Amsterdam — en dat bouw je ook niet even vol.
Belangrijker echter is dat je de grote lijnen van een wereldbeeld pas leert zien in de praktische details. Charles Darwin en Thomas Huxley waren nooit tot hun evolutietheorie gekomen zonder hun minutieus onderzoek van het aangroeisel op schepen en rotsen. Darwin wist alles van zeepokken, Huxley van poliepen.
In plaats van pokken of poliepen onderzoek ik momenteel het groene schuim dat in oude raadshuizen woekert en bij de eerste aanraking met geld van kleur verschiet. Het schuim bloeit vooral vlak voor Pasen, u weet wel, in de tijd dat de hanen kraaien en de zilverlingen rinkelen. Luister maar. U bent gewaarschuwd. Wacht u voor verraad.