Wat eraan vooraf ging:23-augustus-2005KNSF staat tweede safari maar geen foto's toeEr is een tweede rondleiding over het KNSF-terrein georganiseerd voor de mensen die tijdens de Safari-dag (18 juni) achter het net visten. Deze rondleiding vindt plaats op donderdag 1 september a.s. van 16.30-17.30 uur. Er zijn een dozijn belangstellenden uitgenodigd, waaronder bestuursleden van de Milieufederatie Noord-Holland, Stichting Stad Muiden, Tuindersvereniging, en een vertegenwoordiger van de 'Neemeermin'. De uitnodigingen zijn strikt persoonlijk en er mogen van KNSF geen fotoos gemaakt worden.Over deze laatste voorwaarde heeft Muideninfo kontakt opgenomen met KNSF. Zij wekken zo allicht de indruk dat er op 18 juni niets, maar nu wél iets te verbergen valt. Ferry Holzhaus, directeur van KNSF-Vastgoed heeft beloofd dit schriftelijk uit te leggen, en Muideninfo alvast verzekerd dat er niets te verbergen valt. Muideninfo heeft aangeboden zich daarvan te overtuigen, en verslag te doen van deze 'tweede safari'. U heeft de reactie van Ferry Holzhaus daarop nog van ons te goed. KNSF zegt niets te verbergen te hebben - maar laat verificatie niet toeDe reactie van Ferry Holzhaus op ons aanbod om ons ervan te overtuigen dat KNSF inderdaad niets te verbergen heeft en u daarvan verslag te doen had u te goed. Hier komt-ie: "Beste Jan,Wij hebben niets te verbergen noch hebben wij "iets uitgespookt", daarom stemmen wij ook in met een tweede rondgang op het KNSF terrein. Wel hebben we besloten het fotograferen te verbieden, omdat bij het eerste bezoek foto's zijn gemaakt die zonder onze toestemming op het internet zijn geplaatst. Wij stellen dit niet op prijs. Jouw voorstel om als waarnemer mee te gaan met de 2de rondgang "om iedere verdenking weg te nemen" wijzen wij van de hand. We hebben niets te verbergen, maar willen je geen voorkeursbehandeling geven ten opzichte van andere mensen die ook graag voor de tweede keer het KNSF terrein willen bezoeken. We vertrouwen erop dat je hiervoor begrip zult hebben." Kennelijk ontgaat KNSF de bijzondere positie van Muideninfo - een medium dat zich specifiek (onder andere) richt op deze problematiek. We hebben daar wel begrip voor. Sterker nog: de bedrijfscultuur van KNSF min of meer kennende, hadden we kunnen weten. Een verslag gaat u tóch krijgen. Let maar op! (PS: die 'foto's op internet' slaan niet op Muideninfo. Enige dagen na de safari, toen de foto's er op stonden heeft Muideninfo met Ferry Holzhaus daarover gesproken. Hij uitte geen toen enkel bezwaar.) |
Als een verdwaald klasje op schoolreis staan wij donderdagmiddag 1 september, zo rond half vijf, einde-lijk aan de andere kant van het hek van de Kruitfabriek. Wij, dat zijn enkele van de geweigerden van de eerste Safari-tocht op 18 mei jl.(link) Nu echter worden we hartelijk welkom geheten door Ferry Holzhaus, directeur van KNSF Vastgoed II BV, en verantwoordelijk voor het project in Muiden. Ook enkele bewakers begroeten ons en zullen de groep tijdens de gehele wandeltocht van enige afstand op de fiets discreet in de gaten houden. In afwachting van Hilde Blank van het Ontwerpatelier die deze “goedmaak-tocht” heeft georganiseerd en van nog enkele afwezigen, keuvelen we wat. In tegenstelling tot de stralende dag in mei, is het nu grijs, er dreigt regen. Als we vrijwel compleet zijn, - alleen makelaar Vlaanderen laat het afweten -, lopen we het fabrieks-terrein op. Ik heb een kaartje meegenomen om mij te kunnen oriënteren en mij voorgenomen vooral goed te kijken. Het lijkt mij niet de juiste plek of het goede moment om de discussie te heropenen. De slopers hebben duidelijk niet stil gezeten sinds de aanvang van hun activiteit. Op het voorterrein, direct na de portiersloge, liggen grote brokken baksteenpuin en betondelen opgestapeld. Hier is inmiddels alles gesloopt. Het puin ligt op de plek van de oorspronkelijke gebouwen, daarachter in de richting van het bos is een grote stortheuvel voor puin. Ik laat de vraag liggen of het puin op afvoer ligt te wachten of eventueel hergebruikt zal worden om het moeras te dempen als voorbereiding op de bouw. Verderop langs de Trekvaart zie ik het Ketelhuis, twee woningen en een groot gebouw in jaren dertig stijl, waar we straks de wandeling zullen beëindigen. Nu buigen we af naar rechts en betreden het bos. Eerder hoorde en las ik vele kwalificaties, van zeer negatief, - je ziet bos en ruikt aceton (link) -, tot zeer lyrische impressies. Ik zie dat alle ontsierende buizen zijn verwijderd en dat het bos er in laatzomerse pracht bijligt. Oude hoge eiken, populieren, veel elzen en berken, onverzorgd onderhout, het geeft de indruk alsof hier vele jaren niets is gebeurd. Het enige dat verwijst naar industriële activiteit is het betonnen pad dat van west naar oost over het hele terrein loopt met op verschillende plaatsen onttakelde betonnen vloeren of kelders vol drabbig water. We lopen in oostelijke richting tot een soort driesprong, waar we naar links afslaan, een statige beukenlaan in. Daar zie ik voor het eerst een watergang die tussen het indrukwekkend struweel ligt. We lopen niet door naar het Grote Wiel, maar buigen af naar het Kleine, een schitterende romantische plek die doet denken aan de tuinen van Giverny, ooit door Monet geschilderd. We praten met elkaar over wat we zien en er sluipt ongewild toch wat discussie binnen. Holzhaus beklaagt zich over de vele regels en betoogt dat wat we zien volgens de Boswet helemaal geen bos is. Dat zal wel juist zijn, immers sinds 1702 werd hier kruit gemaakt, dát was dus de bestemming, maar wat een ieder om zich heen ziet zijn bomen en struiken, onverzorgd, verwaarloosd, ongerept, maar onmiskenbaar een indrukwekkend bos. Het lijkt me dan ook terecht dat als je daar wilt ingrijpen, dat je dat moet verantwoorden en om instemming vragen. Trouwens als we bij het Kleine Wiel staan, merkt Holzhaus op: “Wie zou hier niet willen wonen?” Ja, - wat dacht je? -, in een hutje, in je dooie eentje, als Robinson Crusoë in Muiden, maar daarvóór is KNSF Vastgoed toch niet naar Muiden gekomen? En ondanks mijn goede voornemens ontspint zich de discussie: waarom hebben degenen die zich op slimme wijze een derde van het Muider grondgebied plus een bouwconcessie hebben verworven, niet grondiger nagedacht over de wijze deze investering optimaal te laten renderen? Het woord “platvloers” valt bij het oorspronkelijke plan om de investering terug te verdienen middels een x-aantal dure woningen en een kantoorwand tegen het lawaai van de A1. Dat is inmiddels wel wat afgezwakt en genuanceerd, maar in principe probeert de grondeigenaar nog steeds vast te houden aan de oorspronkelijke deal met het ministerie, het hele gebied met alles erop in ruil voor de toezegging om “kostendekkend” te kunnen bouwen volgens rapporten en berekeningen die inmiddels zijn achterhaald of nog steeds ontbreken. Het is niet de tijd of de plek om deze discussie af te ronden, maar als we tenslotte staan te schuilen voor de regen, komt de vraag weer terug waarom grondeigenaar en overheid zo zonder enige fantasie vasthouden aan hun oorspronkelijke abstracte afspraak, terwijl in de lokale gemeenschap allerlei ideeën rond gaan om aan te sluiten bij een toekomstvisie op de vesting Muiden en een analyse van de woningmarkt. Men kan verschillend aankijken tegen een winstbeluste kapitaalsinvesteerder, maar je zou toch denken dat als je ergens geld insteekt een rendement eerder te verwachten valt wanneer je rekening wilt houden met de zgn. omgevingsfactoren, of te wel met de kwaliteiten en kwetsbaarheden van het gebied, met het verleden van de omgeving en de betrokkenheid van de bewoners. We komen er natuurlijk niet uit op deze regenachtige namiddag, terwijl we tegen de druilige regen staan te schuilen in het portaal van het laboratoriumgebouw. Aan de buitenkant is een jeugdportret in brons van koningin Juliana aangebracht ter gelegenheid vanhet 250-jarig bestaan van de fabriek in 1952. KNSF verwierf toen het predikaat “Koninklijk”, dat nu met een nieuwe eigenaar en andere plannen in de lucht is komen te hangen. Holzhaus kondigt aan dat er in september nieuwe plannen voor indeling en bebouwing van het gebied gepresenteerd zullen worden en dat meer dan 500 mensen belangstelling hebben getoond voor de aanschaf van een woning. Een getal waar weinigen bezwaar tegen zouden hebben, maar wat, voor wie en welke beurs ga je bouwen in dit moerasbos? Ik werp tegen dat de geluiden uit de Muider gemeenschap toch niet zinloos zijn geweest en dat de heftige tegenstand voorkomen had kunnen worden als er vanaf het begin open kaart was gespeeld en overleg was geweest over de mogelijkheden van het gebied. Het blijft verbazen dat de Raad van Muiden, - nota-bene de opdrachtgever -, zich nooit serieus in het rapport van de Klankbord-groep heeft verdiept. Ook KNSF had er draagvlak mee kunnen verwerven. Nu zitten we vooral met de verwaten uitspraken van een lid van GS., - Muiden hangt! -, met verschillende fraaie of minder fraaie plannen, terwijl het ministerie mag beslissen. Hetzelfde ministerie dat de oorspronkelijke intentieverklaring afsloot en nooit met een adequate beantwoording is gekomen op vragen over de becijfering van de saneringskosten. Inmiddels is het gebied, inclusief de Bloemendaler- en Gemeenschapspolder, op grond van op zijn minst onvolledige informatie uit het Groene Hart verwijderd en overgeleverd aan verstedelijking, terwijl de Raad van Muiden zich in februari in vier dagen heeft laten intimideren om als eerste een democratisch besluit te nemen over de vernietiging van de Rietpolder. Nooit eerder werd een Muider Raadsbesluit op zoveel uiteenlopende plekken toegejuicht en op andere ten diepste vervloekt. Tot dan toe waren er immers slechts intenties vastgelegd, niet-openbare toezeggingen gedaan, uiteenlopende ontsnappingsclausules geformuleerd, voor het geval dat. Er valt te speculeren over wie uiteindelijk het meest opstrijkt, maar de voorstemmers in de Raad hebben, ondanks meerdere behoedzame moties, nog steeds het een en ander aan hun kiezers uit te leggen. De principiële tegenstelling wordt misschien toch, na bedankje en afscheid, het best geïllustreerd als we wat napraten met elkaar en met bewoners van het Kruitpad. “Nog wat gehoord van KNSF in de afgelopen maanden, anders dan sloopgeluiden?” Op dat moment zoeft Holzhaus langs in een recente sportversie van een kostbaar automerk. De verdwenen KNSF behoeft niet verheerlijkt te worden, maar de directie hield wel rekening met de Muider gemeenschap en deed, als het zo uit kwam, ook wat terug. Dat ontbreekt geheel bij de huidige eigenaar, wiens plannen uitsluitend passen binnen een eigen strategie en alleen gericht zijn op eigen gewin. De trotse uitspraak van oud-werknemers dat het om hun Kruitfabriek ging en gaat, heeft nu geen zin meer. Een meerderheid van de Raad van Muiden heeft zich immers neergelegd bij de uitverkoop van het hele terrein, meer dan eenderde van ons grondgebied. Vandaar dat mijn onrust en verontwaardiging zich in de eerste plaats richten tegen de meerderheid van onze Raad die het in februari jl. onder zware druk volledig heeft laten afweten en zich een kolossaal oor heeft laten aannaaien. In de komende maanden wordt er op het terrein door marktpartijen, niet naar kruit, maar naar explosieven gezocht. Wie er het meest vindt, krijgt de opdracht om het gebied veilig te maken. Misschien iets voor een collectief van oud-werknemers, die eerder tussen de bomen het gras kort hielden? Mijn inziens liggen de explosieven inmiddels in de Raadszaal. Wie heeft de moed om te weigeren over het verlenen van een kapvergunning te discussiëren, alvorens er een onafhankelijk onderzoeksrapport op tafel ligt over aan- cq. afwezigheid van explosieven op het terrein van de Kruitfabriek en in de omgeving en er een MER-rapportage is afgerond, openbaar gemaakt en besproken? Het was een leerzaam uitstapje dat mij opnieuw duidelijk maakte waarom ik mij sinds zomer 2003 zo opwind over deze kwestie. 4 september 2005 Jacob Veenhuysen |
