NIEUWE SPIERING, VERSE KEUTELS Drie kleine keuteltjes ontbraken op hun plek.
20-juni-2004
+ Tot opluchting van vrijwel heel Muiden, inclusief het gemeentehuis, liet burgemeester Smith in de raadsvergadering van donderdag met een grafstem weten dat de drie Muider wethouders hadden besloten op te stappen wegens 'de ontstane algehele politiek-bestuurlijke situatie'. De kogel is door de kerk; de wachtgelden kunnen doorkomen. Hoewel het een blijde boodschap was voor de bomvolle kazernezaal (veel inwoners hadden gehoor gegeven aan de oproep van Behoud Vesting Muiden) werd het nieuws in diepe stilte voor kennisgeving aangenomen. Alsof men bang was dat de wethouders terug zouden komen wanneer er geapplaudisseerd zou worden.
+ Voor een deel van het publiek was het aftreden van het trio geen nieuws, want volgens goede Muider traditie was het besluit al uitgelekt voordat het goed en wel genomen was. Wel was het voor velen een verrassing dat de zetels van de drie wethouders leeg waren en de hele avond leeg bleven. De drie hadden een gezamenlijke lunch genoten, zeg maar een galgenmaal. Was het hapje en drankje te zwaar gevallen of waren ze bang, dat ze met de billen bloot moesten?
+ De wethouders hadden de eer aan zichzelf gehouden - al is eer in dit verband een groot woord. Dat ze besloten hadden uit eigen beweging terug te treden om een motie van wantrouwen vóór te zijn, was duidelijk. Maar dat ze, zonder enige verklaring, niet in de kazerne op kwamen dagen, kwam op z'n minst onfatsoenlijk over. In elk geval getuigde het niet van respect, noch voor de raad, noch voor het publiek. Het had er alles van dat de heren te laf of te hooghartig waren om hun terugtreden toe te lichten. Als ze wèl naar de kazerne waren gekomen, had dit immers het levensgrote risico met zich meegebracht dat ze zich in het openbaar hadden moeten verantwoorden voor hun falend beleid.
+ Dat de wethouders zichzelf de wacht aanzegden, kwam meer dan één raadslid uitstekend van pas. Niemand hoefde nu immers kleur te bekennen. Sommige raadsleden zijn terecht bang dat hun kiezers hun voorkeur voor Kruitburg niet in dank afnemen. Die voorkeur kon dus vooralsnog onuitgesproken blijven. Gea Heijnen was de enige die onverbloemd liet blijken dat volgens haar een grootschalige uitbreiding de inwoners van Muiden de nodige zegeningen zou brengen, al zei ze er niet bij welke.
+ Wat uiteindelijk voor Leupen, Schulp en Van der Steen de doorslag heeft gegeven om op te stappen, blijft de vraag. Was het de bijna tastbare antistemming in Muiden tegen het huidige college, was het de onmogelijke taak de inwoners van Muiden mee te krijgen voor de 1700 woningen plus grootscheepse kantoorbouw op het KNSF-terrein, of zagen de drie in dat de startnotitie voor de structuurnota van de provincie en de colleges van B&W van Muiden en Weesp hier geen schijn van kans zou maken? Wat doet het er toe, zou je kunnen zeggen. Het is nu toch allemaal achter de rug, dus waarom nog verder gezeurd.
+ Iedereen vindt dat de raad zo snel mogelijk nieuwe wethouders moet benoemen, deze keer van het slag dat zich als onderhandelaars met de KNSF en gedeputeerde Meijdam niet opzij laat zetten. Maar zulke mensen vinden, is makkelijker gezegd dan gedaan. Helaas spelen bij de keus van nieuwe wethouders, de bestaande politieke verhoudingen een hoofdrol, althans als het de bedoeling is dat deze uit eigen gelederen komen – wat in het duale stelsel niet hoeft. Ook moet er rekening worden gehouden met allerlei oud zeer. Zo zal VVD-er Henk Bökenkamp niet vergeten zijn, dat Schulp hem indertijd ondanks de gemaakte afspraken, bekroond met een goed glas, knalhard liet vallen door alsnog voor Leupen als wethouder te kiezen. Henk wordt hier niet graag aan herinnerd, vandaar dat ik het bij deze toch maar even doe.
+ Het zal niet meevallen kandidaten te vinden, die zowel van de hoed en de rand weten als beter gemotiveerd zijn dan de opgestapte wethouders, en die ook nog eens beter bestand zijn tegen de druk van gesprekspartners, want natuurlijk moet koste wat kost voorkomen worden dat de geschiedenis zich herhaalt. Dit laatste gevaar is bijzonder groot als één of meer zojuist afgetreden wethouders doodleuk teruggehaald worden als gevolg van een politiek spel om de macht, waarbij pas in laatste instantie, of helemaal niet, aan de belangen van de inwoners gedacht wordt. Het mag onwaarschijnlijk lijken, maar het is helaas beslist niet uitgesloten.
+ Hoewel de realiteit is dat de bevolking van Muiden het niet zal pikken als bijvoorbeeld Dick Schulp terugkeert, toch is regelmatig gebleken, dat een meerderheid van de raad deze realiteit niet ziet, of liever niet wíl zien, zoals in eerste instantie ook niet ingezien werd dat de inwoners het KNSF-plan massaal zou afwijzen. Om me tot één wethouder te beperken (Leupen heeft voldoende zelfkennis om te beseffen dat het welletjes geweest is, en Van der Steen is een jong hondje dat mee mag huilen met de wolven in het Kruitbos): de heer Schulp heeft de ene flater op de andere blunder gestapeld.
+ Zo dreef hij samen met Leupen in een nota bene geheime raadsvergadering het tot mislukking gedoemde plan door om als Muiden zelf een aquaduct te financieren met grootschalige woningbouw in de Bloemendalerpolder. Dezelfde wethouder kwam met een verkeerde kaart aanzetten als 'bewijs' dat je door de benuttingsvariant van Rijkswaterstaat vanaf Muiden zo ongeveer via Weesp moest rijden om op de A1 te kunnen komen. Ook liet hij zich door de jongste bediende van Rijkswaterstaat wijsmaken dat het Rijk de doseerinstallaties bij Muiderberg zou betalen – een heldendaad waar hij goede sier mee maakte bij de laatste raadsverkiezingen, waarna bleek dat er geen sprake van was dat Rijkswaterstaat de installaties zou betalen.
+ Maar we zijn er nog niet. De inmiddels oud-wethouder Schulp beweerde dat de vesting Muiden van de politie niet mag worden afgesloten voor doorgaand verkeer, terwijl dezelfde politie daar geen enkel bezwaar tegen bleek te hebben. Zijn eigen CDA-fractie overtroefde zijn voorstellen voor parkeren en verkeer (waarin geen enkele rekening gehouden werd met de wensen van de bevolking, noch die van de raadscommissie) met een initiatiefvoorstel dat wèl met zoveel mogelijk wensen rekening hield. Vervolgens 'verkocht' Schulp deze ingreep van zijn partijgenoten als een geslaagd voorbeeld van het duale stelsel. Zijn volgelingen geloofden het ook nog.
+ En dan heb ik het nog niet eens gehad over het blijven doordrammen van de plannen voor grootschalige bouw op het KNSF-terrein, dwars tegen de steeds weer gebleken afwijzing van bijna alle inwoners van de stad Muiden in, plus het op z'n zachtst gezegd lijdzame verzet bij het uitvoeren van opdrachten van de raad en het uitdragen van de raadsbrede standpunten inzake het project Bloemendalerpolder/ KNSF- terrein. Het laatste dieptepunt is natuurlijk de startnotitie voor het structuurplan, die klaar lag voor het fiat van de raad, maar waarvoor geen meerderheid te vinden zal zijn. In deze startnotitie staan ondanks de afspraak dat er pas in de Bloemendalerpolder gebouwd mag worden als het aquaduct er zou komen – wat voorlopig een illusie is – tòch duizenden woningen gepland. Je moet er toch niet aan denken dat deze oud-wethouder binnenkort wéér wethouder is? Geef hem desnoods een teiltje vol lintjes voor bewezen diensten, maar bespaar Muiden zijn terugkeer.
+ Ik hoor de politiek denken 'Jij hebt makkelijk praten Ouwe Muier, maar we zullen moeten roeien met de riemen die we hebben. Het wethouderschap mag dan je eer strelen, juist de geschikte mensen passen ervoor, want het is ondankbaar werk en het wordt matig betaald'. Allemaal tot je dienst, maar mag ik wijzen op twee feiten? Eén: dankzij het duale stelsel hoeven de wethouders geen raadslid meer te zijn – ze hoeven zelfs niet in de politiek te zitten of in dezelfde gemeente te wonen. En twee: de gemeente Muiden is een reservoir van talent en ervaring op allerlei gebied. Zeker weten dat hier tal van oudere managers wonen die hun sporen hebben verdiend en er plezier in hebben iets voor hun eigen stad en dorp te kunnen betekenen – al zou het maar voor nog geen twee jaar zijn; als interim-wethouder tot de volgende raadsverkiezingen.
+ De raad zou (oud)managers M/V, bij voorkeur uit eigen gemeente, maar dit hoeft dus niet perse, de grote uitdaging moeten bieden om in overleg en met steun van de raadsleden en de ambtenaren Muiden zo snel mogelijk uit de huidige impasse te helpen halen en alles op de rails te zetten voor het behoud van Muiden en Muiderberg, zoals we stad en dorp kennen en koesteren. Het spreekt vanzelf dat ze als ervaren managers in staat zullen zijn razendsnel diep in de materie te duiken en zich een breed overzicht te verschaffen van de problemen waarin we verzeild zijn geraakt.
+ Wat zou het mooi zijn als de raad binnenkort een hele dag met z'n dertienen (niet alleen de fractievoorzitters!) aan boord van een bruin schip op het IJsselmeer bijeenkomt om te brainstormen hoe het nu verder moet. Men zou op zo'n dag een profielschets kunnen maken voor twee wethouders (want meer dan twee zijn er in zo'n kleine gemeente als Muiden niet nodig – alleen, als de raad weer collega's als wethouder wil benoemen, zul je naar drie moeten, vanwege de gewenste coalitiemeerderheid). Overigens zal het dagje op het water informeel, maar besloten moeten zijn, want het gaat om personen. Als er geen publiek bij is, heeft dit bovendien als voordeel dat niemand in de verleiding komt om politiek te scoren. Kandidaten met managerservaring kunnen al uitgenodigd worden om te solliciteren. Wedden dat er geschikte mensen op afkomen?
+ In de politiek wordt altijd beweerd dat het bij de vorming van een college niet gaat om de poppetjes, maar om de programma's. Een edel streven, maar hoe moet het nu met die poppetjes, die plechtig beloven dat ze zich aan de afspraken zullen houden, terwijl je uit ervaring bij voorbaat weet dat ze die aan hun laars zullen lappen?
+ De huur van een bruine boot voor een dagje IJsselmeer komt er dik uit dankzij het uitsparen van een derde wethouder.
NIEUWE SPIERING, VERSE KEUTELS